మనసు ముక్తి యనుచు, మదినె' రుంగగ లేరు,
మనసుచేత దగిలి మాయమై' రి;
మనసు తాన యైన మర్మజ్ఞుడ' గు యోగి. వి. 108
మదినె' రిగిన వాని మహి గానమెందును,
మదినె' రుంగు నరుడు మహిని నరుదు;
వెదకి తనువులోన వేడ్కతో నినుఁ జూచు. వి. 109
బ్రహ్మమును యెరుగదు భావమిందుండినా,
తనువు గుడి - గఁ జేసి, తన్ను నిలిపి,
లోక - బుద్ధి విడిచి, లో - జూపు జూడ రా. వి. 110
నిన్నుఁ జూచుచుండ నిండును దత్వంబు;
తన్నుఁ జూచుచుండ తగులు మాయ
నిన్ను నె'రి గిన పుడె తన్ను దానె' రుఁగును. వి. 111
- ______
108. They cannot learn that the heart is the source of perfection ; they are entangled in their lusts and perish ; he who is converted into pure mind is the saint who knows the great secret.
109. No where do we see one who knows his own heart ; he who knows his heart is rarely found. If he search, he shall with joy find Thee, O God even in the body.
110. The mind cannot see God as long as it is in this life : but convert thy body into a temple, and restrain thyself : give up all worldly thoughts, and see him with thy internal eye.
111. By looking to Thee, is wisdom *[1] perfected ; by looking to ourselves, we fall into delusion ; when we know Thee, we shall know ourselves.
- ↑ * The word tattwam is extremely indefinite and is translated in various modes, as the import of the passage requires ; It may be often rendered "That which is "(the highest of blessings or wisdom); the obscure "To ev" of Socrates ; "The truth," or true goad in general. Elsewhere, it is equivalent to Nature; or, to Essence. See verse 100.
