మాలవాడ' యినను మరియా'త్మ మీదను,
మనసు నిల్పెనే' ని మాల గాడు
మనసు నిల్పకు' న్న, మహి మీద మాలడు. వి. 231
తాత గన్న తల్లి, తమ తండ్రి గను తల్లి,
తన్ను గన్న తల్లి, తల్లి తల్లి,*[1]
తల్లి శూద్రురాలు, తానె,ట్లు బాపడో. వి. 232
తాత జనించె కన్యకకు,
తండ్రులు తామును కుండ గోళకుల్
మాత పరానుకూలి, [మరి
మక్కువ] ద్రౌపది భర్తలే' వురున్,
నీతుల జెప్ప, పాండవుల
నీమములి' ట్టివి,? యంచునె'న్నుచున్,
భూతలమందు మిక్కిలిగ
బూమెల జేసిరి! వెర్రి వేమనా. 233
231. Though a man be by birth an outcast, if he orders his heart aright he is no outcast: he who cannot govern his affections is the vilest of the vile.
232. If your grandfather's mother, and your father's mother, your own mother, and your mother's mother's mother, be a Sudra woman, how can you be a Bramin.
233. their grandsire was born of an unmarried woman, their fathers and they themselves were the illegitimate children of a wife and a widow. Their mother was a lover of strange men. and then her five husbandsǃ If you talk of their morals, such were the practices of the Pandavas. these falsehoods are the greatest in the worldǃ †[2]
- ↑ * These are allusions to the incidents related in the Mahabharata, the liad of India (to use Sir Wm. Jones' expression, wherein the deads of the Pandavas are described. The grandsire is Vyasa, whom Yojanagandhi bore to Parasaraː the Pandavas were born of cunti Devi and of Madri, wives to King Pandu; the "mother" is a term equally applied to these wives: and Draupadi was the wife by turns of the five sons of Pandu: who were Dharmaraz, Bhima, Arjuna, Nacula, and Sahadeva, the three first being sons of cunti Devi and the last two the off'spring of Madri. The last couplet sometimes appears thus, with a defective rhyme. జ్ఞాతుల జంపు పాతకులు,
పాండవులే' వురు సత్యులంచుదా,
భూతలమె'ల్ల మ్రొక్కగను,
పుణ్యులు లేదురు బొంక వేమనా. - ↑ † A1. తల్లి-తల్లి-తల్లి-తల్లి-తల్లి.
