{{rh||శ్రీ వేంకటేశ్వర వచనములు|75 }
160
కరుణాకటాక్షా : నీ వుభయ సేనామధ్యంబున నిరాయుధుండవై యర్జునునకు సారథ్యంబు సేయునాఁడు నీ దాసుండైన భీష్ముండు నీచేతఁ జక్రంబు నెత్తించే. నీ కూతురైన గంగాభవాని హరుని జటామకుటం బెక్కె. నీకుఁ బానైన శేషుండు బ్రహ్మాండంబు నెత్తి కెత్తుకొనియె. నీకు వాహనంబై న ఖగేంద్రుం డింద్రాదుల నోడించి యమృతంబుఁ గొనియె. నీకుదాసుండై న ధ్రువుండు బ్రహ్మలోకంబు నాక్రమించె. నారదుఁడు దేవాసురులకుం బోరు వెట్టుచున్నాఁడు. రుక్మాంగదుండు యమలోకంబుఁ బాడుసే సె. శుకుండుముక్తిఁ 'జూరగొనియె. నీకు బంటైన యాంజనేయుం డమరుల క భేద్యమైన లంకానగరంబు దహనంబు సే సె. నీకు భక్తుండైన కుచేలుండు పిడి కెఁడడుకులు సమర్పించి సంపద లనుభవించే. ఈరీతి నీదాసులు నీవిచ్చిన సలిగను నీకంటెఁ బెచ్చు పెరుగుచున్నారు. 'నీ దాసులకిచ్చిన చనవులును నీ సేవాప్రభావంబులును లోకంబునం జెల్లుబడియై చెల్లుచుండఁ జేసితివి. నీ కింకరుల చరిత్రంబులును, నీ 'యుదారత్వంబును వినియు నిన్నుఁ బొగడుచున్నారము శ్రీ వేంక టేశ్వరా !
161
దేవా ! బ్రహ్మరుద్రాది దేవతలైన దేవతాగణంబులు రాక్షసుల ఖండించిన హింసా ధర్మంబు లంటవట ! అప్సరోగణంబుల వలసి నట్లనుభవించిన వ్యభిచారంబులు లేవట ! సోమపాన పురోడాశ భక్షణంబులు పుణ్యంబు లయ్యెనట ! ప్రసన్ను లైన మీదాసులకు నేమిచేసిన దోషంబు లేల కలిగెడిని. అందఱికిని నీవు గల్పించిన సాధారణ సహజ కర్మంబులవి. ఇందఱికి నీ వంతర్యామివి. నీవు విరహితంబుగాఁ జేసెడి కృత్యంబు లెం దున్నవి. పుణ్య పాపంబులు సెప్పెడి పురాణంబులు మహర్షులకు సువ్రతంబిచ్చిన నీ కింకరులకు దురితంబులు లేవని యప్పణ యియ్యవే శ్రీ వేంక టేశ్వరా !
