పుట:Shodashakumaara-charitramu.pdf/67

56

షోడశకుమారచరిత్రము

ఉ.⁠

దానికిఁ దల్లడిల్లి వసుధామరవర్యుఁడు జ్ఞానిఁ జూచి యే మైనది నాతనూజ యని యడ్గిన నింతకము న్నదృశ్యుఁడై దానవుఁ డొక్కఁ డింతిఁ గొని తద్దయు వీఁకను వింధ్యభూమి భృ త్కాననభూమి సొచ్చె ననఁగా విని యెంతయు సంభ్రమంబునన్.

⁠ 40

మ.⁠

వెఱవార న్వెసనేగుతే రొకటి యావిజ్ఞాని గావింప సు స్థిరశౌర్యం బెసఁగంగ శూరవరుఁ డాతే రెక్కి వింధ్యావనీ ధరకాంతారము సొచ్చి యుగ్రగతి నాదైత్యేంద్రునిం దాఁకి భీకరబాణంబుల వానిఁ ద్రుంచి వడి నాకన్యామణిం దెచ్చినన్.

⁠ 41

తే.⁠

కరము ముదమంది పుత్రికఁ గౌఁగిలించి తగిన పెండిలికొడుకుల ముగురఁ గాంచి మువ్వురును నుపకారు లీముగురయందు దగినవరుఁ డెవ్వఁడని చింతఁ దగిలియుండె.

⁠ 42

క.⁠

అని కథచెప్పి నరేంద్రా ఘను లాముగురందు విప్రకన్యావరణం బున కెవ్వఁడర్హుఁ డనుటయు జననాయకుఁ డిట్టు లనియె సరసత మెఱయన్.

⁠ 43

ఉ.⁠

ఆరసి జ్ఞానదృష్టిఁ గమలానన యున్నెడఁ జెప్పినాతఁడుం దేరు ఘటించి నాతఁడు మదిం బరికింపఁగఁ గన్యరాకకుం గారణమాత్రముల్ దనుజఘస్మరుఁడై వరవర్ణిఁ దెచ్చె నే పారఁగఁ గాన శూరుఁడ మహార్హుఁడు కన్య వరింప నావుఁడున్.

⁠ 44

క.⁠

ఘనరయమున వేతాళుఁడు చని తరు వెక్కుటయ వెంటఁ జని పతి మగుడం

⁠