పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/77

నసమున నన్నాడు నామహోదయుఁడు - వసుధ నిషాదుఁడై వర్తింపనిమ్ము"1690
అని శపియించి సంయముల వీక్షించి - "మునులార! యీరాజముఖ్యుఁ ద్రిశంకు
నున్నతకులశీలు నురుకీర్తిలోలు - సన్నుతధర్మజ్ఞు సత్యప్రతిజ్ఞుఁ
గ్రతువు సేయింపుఁడు గాత్రంబుతోడ - నితఁ డింద్రపురి కేగు నిర వొప్ప" ననిన
నాఋషిమాటల కమ్మహామునులు - దారు విచారించి తమలోన ననిరి.
“గాధిసూనునిమాట గా దంటిమేని - క్రోధించి శపియించుఁ గ్రూరవాక్యములఁ.
గానఁ జేయింతము క్రతువు కౌశికుఁడు - మానుగాఁ జెప్పిన మహితమార్గమున”
నని పల్కి మునులెల్ల నవ్వరకర్మ - మొనరింప నామంత్రయోగాదు లమర
నాగాధితనయుడు యాజకుం డగుచు - యాగభాగములకు నమరులఁ బిలిచెఁ.
బిలిచిన “రా”మంచుఁ బేరెలుంగెత్తి - పలికిరి సుర; లటు పలుకఁ గౌశికుఁడు
కుశపవిత్రము చేత గొని స్రువం బెత్తి - దిశల రోషానలదీప్తులు నిగుడ1700
నాకేంద్రలోకంబునకుఁ ద్రిశంకుండ - నీకోరినటువలె నిన్నుఁ బుచ్చెదను;
"నడరంగ నే బాల్య మాదిగా నియతి - విడువక తపము గావించితినేని,
బొందితోడనె కూడఁ బోయి స్వర్గంబు - నందుము పొ"మ్మన్న నాత్రిశంకుండు
తత్తపోబలమునఁ దడయక యెల్ల - సత్త్వము లేగెడి సరణిఁ బోవుటయుఁ
జండాలుఁడవు నీవు స్వర్గలోకమున - నుండ నీనని యింద్రుఁ డుదరి త్రోపింపఁ
గడఁక “విశ్వామిత్ర! కావవే” యనుచు - వడిఁ దలక్రిందుగా వచ్చుచునున్న
శరణార్థియైన త్రిశంకునిఁ జూచి - కరుణావిధేయుఁడై గాధేయుఁ డపుడు
"జననాథ! నీ వాకసమునందె నిలువు" - మని పల్కి నిలుపుచు నటఁ దత్క్షణమున
నలుక త్రిశంకున కమరేంద్రుతోడి - చలమున వేఱొక్కస్వర్గంబు సేసి
లలి నందు సప్తర్షులను తారకముల - నలవడఁ గల్పించి యానాకమునకు1710
వేఱుదేవతలఁ గావింప నింద్రునకు - మా ఱింద్రుఁ గల్పింప మదిఁ దలంచుటయుఁ,
జాల భీతిలి సర్వసంయము ల్సురలు - నోలి విశ్వామిత్రునొద్ద కేతెంచి
యిలలోన మునినాథ! యీత్రిశంకుండు - దలపోయ గురుశాపదగ్ధుండు గానఁ
దగ నాకమున నుండఁదగదన్నమాట - తగవుగాఁ గొని గాధితనయుండు పలికె.
"సురలార! యీతని సురలోకమునకు - నరిగెడి మేనితో" నని పల్కినాడ
నామాట నిజముగా నైన నీనాక - మీమహీనాథున కిటు చెల్లనిండు.
ప్రభ నొప్ప లోకము ల్పరఁగునందాక - నభమునఁ బొలిచి యీనక్షత్రములను
గలయ నచ్చరవీథికంటెను మీఁదఁ - దొలఁగనితేజంబుతోఁ జెలువొంది
బృందారకస్ఫూర్తి పెంపొందు శిరము - క్రిందై త్రిశంకుండు కృతపుణ్యుఁ డగుచు
కరమొప్పు నీతారకంబుల నడుమ - నురుతరకీర్తిమై నుండనిం డనిన1720
ననుమతించుచు నప్పు డాయనుగ్రహముఁ - గొనియాడి ముని వీడుకొని సుర ల్మునులు