కావ్యము
బాలకాండము
27
“జూచితే లక్ష్మణ చూచితే దీని - నేచంద మేయంద మేయుగ్రదృష్టి
దీనిఁ జూచిన గుండె దిగు లేరికైన - మానునే యటుగాన మర్దింతు దీని”
ననుచుండ గర్జన మాకసం బగలఁ - జనుదెంచి పదధూళి సకలంబుఁ గప్ప
నలిమీఱి ఘోరదానవురాలు తాలు - కలగొనఁ గురియ రాఘవుఁడు గోపించి
యనుపమాస్త్రంబున నమ్మహాశిలలు - దునుమాడి దానిచేతులు ద్రుంచివైచె780
నప్పుడు లక్ష్మణుం డసురేశుచెలియ - కప్పాటు గావింతు నని యన్నకరణి
ముక్కును జెవులును మొదలంట గోసె - నక్కామరూపిణి యక్కజం బొదవ
మాయలు ధరియించి మఱియుఁ బెక్కమ్ము - లాయింతి గురియ విశ్వామిత్రుఁ డనియె
“ననఘ! సంధ్యాకాల మగుచునున్నదియు - దనుజుల నెందు సంధ్యల గెల్వరాదు.
నీ వింకఁ గృప మాని నెలకొని దీని - నీవిశ్వహితముగా నిట చంపు" మనుడు
గాధేయమునిమాట గడపక శబ్ద - వేదిబాణముల నవ్వెడమాయ లడఁచి
పెడపెడ నార్చుచుఁ బిడుగుచందమున - నడతెంచుచున్న దానవి నిరీక్షించె.
మహితాస్త్ర మొకటి చన్మొన నాటనేయ - బహురక్తధారలు పర్వ నావనిత
యసురశిక్షారంభమం దది రాముఁ - డొసఁగెనో శరముల కుపహార మనఁగఁ,
బ్రళయమారుత మనఁ బగిలి సంధ్యాభ్ర - మిలఁ గూలు తెఱఁగున నిలఁ గూలెఁ దూలి790
యప్పు డానందించె నఖిలభూతములు - నప్పు డానందించి రమరులు మునులు;
ఆరాము దీవించి యాలింగనంబు - గారవంబునఁ జేసెఁ గౌశికుఁ డంత.
దేవగంధర్వాదిదివిజులు గొలువ - దేవేంద్రుఁ డచటి కేతెంచి, శ్రీరామ!
దేవునిఁ గాంచి ప్రార్ధించి పూజించి - దేవవిధేయు గాధేయు నీక్షించి,
“మమ్ము రక్షింప నిమ్మహిఁ బుట్టినట్టి - యమ్మహామహునకు నిమ్ము భృశాశ్వ
సంతాన మైన యస్త్రములు శస్త్రములు - నంతయు" నని చెప్పి యరిగిన దివికి
నినుఁ డంతఁ గ్రుంకె నయ్యెడను నాఁ డుండి - ముని మఱునాఁడు రామునిఁ బ్రేమఁ జీరి
శ్రీరామునకు విశ్వామిత్రుఁడు భృశాశ్వసంతానములైన యస్త్రశస్త్రముల నిచ్చుట
"రామ! నీవిక్రమరణకేళి చూచి - యేము మెచ్చితిమి; నీ కిచ్చెద మింక
నమరోరగాసుతయక్షయుద్ధముల - సమధిక మగునస్త్రశస్త్రంబు" లనుచుఁ
దనశుద్ధితోడ సుస్థలినిగూర్చుండి - మునిపతి రాముఁ బ్రాఙ్ముఖునిఁ గావించి800
యమలమనస్కుఁడై యఖిలంబుఁ దలఁచి - క్రమమున దండచక్రంబును ధర్మ
చక్రంబు మఱి కాలచక్రంబు విష్ణు - చక్రంబు శక్రువజ్రంబును నసియుఁ
బాశిపాశము ధర్మపాశంబు కాల - పాశంబు నీశానుభయదశూలంబు
నొగి శక్తియుగ్మంబు నుగ్రమై మిగుల - నెగడు నుష్ణానుష్ణనిర్మితాశనులు
