పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/189

తెలిసి దిక్కులు చూచి ధృతి దీర డించి - లలిఁదూలి యెలుఁగెత్తి లక్ష్మణుఁ జూచి
"సౌమిత్రి! యిది యేమి చందమో? నేఁడు - రాముఁడు ని న్నార్తరవమునఁ జీఱె;
ననఘ! నీ వాపలు కాలింపలేదు - విననొల్లవో కాక వినరాదొ నీకు?
నులుకవు భీతిల్ల నొకకొంత గలఁగ - వలయవు శోకింప వది యేమి నీవు?
నానావిధంబుల నాయంతరంగ - మూనినవగలఁ బెల్లుడుకుచున్నదియు,
నడవుల కొంటిమై నటు పోయినాఁడు - తడవాయె రాఁడు యుద్ధంబున నేఁడు
కడిఁది రక్కసుల కెక్కడఁ జిక్కినాఁడొ - తడయక పో వన్న ధరణీశు వెదుక"
నని యశ్రుపూరంబు లందందఁ దొరుగు - జనకనందనకు లక్ష్మణుఁ డిట్టులనియెఁ
“దల్లి! నీ వేటికిఁ దలఁకెదు రామ - వల్లభునకుఁ గీడు వచ్చుట లేదు,
ఎఱుఁగవే నీకూర్మిహృదయేశుమహిమ - లెఱిఁగి యీవెడమాట లి ట్లాడఁదగునె?910
నివ్వటిల్లెడివగ నిన్నింత గలఁప - నెవ్వఁడో రాక్షసుం డిటు చీఱెఁ గాక
యినకులాధిపుఁ డేడ? నీదైన్య మేడ? - జనకజ నీ వేల చంచలించెదవు?
దలమీఱి రఘురామధరణీశుఁ దొడరి - పొలియక నిలుతురే పోర రాక్షసులు?
మిడుతలు కార్చిచ్చుమీఁద గర్వించి - పడి నిల్వ నేర్చునే భస్మంబు గాక;
కావున రామాజ్ఞఁ గడఁచి నిన్ డించి - పోవఁజూచుట నాకు బుద్ధి గా దింక;
నీకానలోపల నే డించిపోవ - నేకీడు వచ్చునో యేఁ బోవ వెఱతు,
నలయక నామాట లాత్మలో నమ్ము - తలఁకకు" మనవుడు ధాత్రీతనూజ
యొలసినకోపాగ్ను లొగి మండుచుండ - నలయుచు సౌమిత్రి నటు చూచి పలికె.
"నీవు రామునిదెస నెఱయ భక్తుఁడవు - నీ వేల నేఁ డింత నీచుండ వైతి?
శ్రీరాముఁ డిట నిన్నుఁ జీరుట వినియు - దారుణమతిఁ బగదాయచందమున920
నెమ్మది నున్నావు; నీ కిది దగునె? - తమ్ముఁడు ప్రాజ్ఞుఁ డుత్తముఁ డీతఁ డనుచు,
భూపతి నిను నమ్మి పోయినచోట - నీపాపవర్తన మేల కైకొంటి?
వగు నెఱింగితి రాముఁ డసురులచేతఁ - దెగుట నిక్కముగాఁగఁ దెలిసి నీ వర్థి
ననుచితమతిఁ బూని యాలస్య ముడిగి - ననుఁ బొందఁ దలఁచెదో నాన వో విడిచి?
కాదేనిఁ గొనిపోయి కైకేయిసుతుని - కాదట నొప్పింతు నని తలంచెదవొ?
ఏను నాదగు జీవ మీశరీరమునఁ - బూనఁ దలంచుట బుద్ధి గా దింకఁ,
దడయక పోయి గోదావరిలోనఁ - బడి ప్రాణము ల్విడ్తుఁ బలుకు లింకేల?"
యని బెడిదపుమాట లవనిజ పలుక - విని లక్ష్మణుఁడు చాల వేదనఁ బొంది,
రాముఁ బేర్కొని కర్ణరంధ్రముల్ మూసి - దీమసంబున నాల్గుదిక్కులు చూచి
"తెలియ వింటిరె ? వనదేవతలార - పలుమఱు పాపముల్ పలుకుచున్నదియు.930
మీ ఱందఱును సాక్షి మేదినీతనయ - ఘోరభాషల నన్నుఁ గ్రూరతఁ బలికె”
నని బాష్పలోచనుం డై లక్ష్మణుండు - తనమది నిఁక నిల్వఁ దగవు గా దనుచుఁ