"దల్లి! యే నిదెపోయి తడయక నీదు - వల్లభుఁ గొనివత్తు వగవకు" మనుచుఁ
బర్ణశాలకుఁ జుట్టుఁ బరు లేడు వ్రాసి - వర్ణించి యీబరుల్ వడి దాఁటకమ్మ!
ఎవ్వఁడే నీబరుల్ వెస దాఁటివచ్చు - నవ్వీరవరు తల లవియు నాక్షణమె;"
యని పల్కి యనలుని నపుడు ప్రార్థించి - వనిత నేమఱకు నీ వని యెప్పగించి
జగతీతనూజకు సద్భక్తి మ్రొక్కి - పొగలుచు రాముచొప్పునఁ బోయె నంత.
నత్తఱి రావణుం డరుదార వేచి - యుత్తలంబునఁ జిత్త ములుకుచునుండఁ
రావణుఁడు భిక్షుకవేషధారియై సీతాదేవియొద్ద కేతెంచుట
గరమున దండంబు ఘనకమండలువు - నురులలాటంబున నూర్ధ్వపుండ్రంబు
కొలఁదులౌ వ్రేళ్లను గుశపవిత్రములు - పొలుపొందు పేరురంబున జన్నిదములు940
నరుదార వలకేల నక్షమాలికయు - సరిఁ బూని యున్న కాషాయవస్త్రములు
తులసిపూసలపేర్లతోడ ముందటికి - వలనొప్ప నొకకొంత వ్రాలినమెడయు
బడుగుదేహంబును బావలు చింపి - గొడుగును వెడముడిగొన్నట్టిశిఖయు
నలవడఁ గపటసన్న్యాసివేషంబు - విలసిల్ల వెడవెడ వ్రే ళ్లెన్నికొనుచుఁ
గొన్నిమంత్రంబులు గొణఁగుచు మునులు - త న్నెఱింగెద రని తత్తఱించుచును,
దలకొన్న ముదిమిచేఁ దల వడంకంగ - నలయుచు నొలయుచు నసు రుసు రనుచు
నంతంత నిలుచుచు హరి హరి యనుచు - శాంతిఁ బొందుచుఁ బర్ణశాల కేతెంచు
తనుఁ జూచి వనదేవతలు జగద్రోహి - చనుదెంచె వీఁ డని సభయులై యొదుగ,
నిక్కపుమునివోలె నిలిచినఁ జూచి - యక్కపటాత్ము సంయమిఁ గాఁగ దలఁచి
క్రక్కున వై దేహి కడుభక్తి మెఱసి - మ్రొక్కి హస్తాంబుజంబులు ముకుళించి950
సౌమిత్రి వ్రాసిన చక్కనిబరులు - నమరంగఁ గడఁచియు నతిభక్తితోడఁ
బొలఁతి యభ్యాగతపూజ గావించి - కలఁగుచు నట్లున్నఁ గల్యాణిఁ జూచి
"యోభామ! నీ విట్టి యుగ్రదుర్గముల - నేభంగిఁ జరియించె ది ట్లొంటి నిలిచి
రతివొ? శ్రీసతివొ? భారతివొ? కాకున్న - క్షితి మర్త్యసతుల కీచెలువంబు గలదె?
నీమోము పండువెన్నెలపిండుఁ దెగడు - నీమోవికెంపు తానిగ్గులఁ దెగడు
నీమేను సౌదామినీలతఁ గేరు - నీమాట సుధతేటనీటులఁ దేరు
నీవేణి జలదవేణికలఁ దరుము - నీవిలాసంబు వర్ణింప నాతరమె?
తరుణి నీకౌఁగిటఁ దవిలి సుఖించు - పురుషుఁడే తలపోయఁ బురుషో త్తముండు
కామిని నీపొందు గలవాఁడె పూర్ణ - కాముఁ డాతఁడు నిత్యకల్యాణుఁ డరయ
నిచ్చట నీయున్కి కెంతయు వగపు - నచ్చెరు వయ్యెడి నబ్జాక్షి! మాకు960
నెలఁత! నీ వెవ్వరు? నీ వేల యింత - నలఁగెద విక్కాననములోన నిలిచి
యంతయు నెఱిఁగింపు" మనిన నాసీత - యెంతయు భక్తితో నిట్లని పలికె.
”ననఘాత్మ! రఘురామునతివ; మాతండ్రి - జనకుండు; దశరథేశ్వరుఁడు మామామ;
