శ్రీరస్తు
శ్రీరంగనాథరామాయణము
ఆరణ్యకాండము
శ్రీచిత్రకూటమౌ చిత్రకూటమున - వాచంయమశ్రేణి వర్ణింప నుండి
యంత రాముఁడు భరతాగమనంబు - చింతించి యిచట వసింపరా దనుచు
నిచ్చట నున్న నెల్లపౌరులును - ముచ్చటపడి దినంబును వత్తు రనియు
దంతిరథాశ్వపదాతివర్గముల - నెంతయు గాసిలె నీవనం బనియు
ఖరదూషణాదిరాక్షసకోటిబాధ - పరిహరింపు మటంచుఁ బరమసంయమలు
చెంతలఁ జేరి సూచించినా రనియుఁ - జింతించి, మఱునాఁడు చిత్రకూటాద్రి
మునుల వీడ్కొని యత్రిమునియాశ్రమమున - కనురాగమున నేగ నమ్మహామౌని
తనశిష్యులును దాను దగ నెదురేగి - కొనిపోయి పలుతెఱంగులఁ బూజచేసె.
నమ్మునిపత్నియు ననసూయ ప్రీతి - నమ్మహీతనయకు నాతిథ్య మొసగి
తెఱఁగొప్పఁ గొన్నిపతివ్రతాగుణము - లెఱిఁగించి రఘురాము నెడబాయలేక10
తనబంధుజనుల నందఱ నెడబాసి - వనముల కాసీత వచ్చుట పొగడి
పిమ్మట ననసూయ ప్రీతితో దాను - నమ్మహీతనయకు నంగరాగములు
వాడనిపువ్వులు వరుసఁ దోడ్తోడ - కూడమాయనిమణుంగులు తా నొసంగి
“రమణి నిన్ను స్వయంవరమున రాఘవుఁడు - క్రమ మొప్ప గైకొన్నకథఁ జెప్ప"మనిన
జిలిబిలిసిగ్గును జిఱునవ్వుఁ దొలుకఁ - బలికె జానకి తనపతిని వీక్షించి
“వినవమ్మ మిథిలకు విభుఁడైనయట్టి - జనకుఁ డొక్కఁడె యాగశాల దున్నింపఁ
గలిగితి నే నది కారణంబునను - కలితసీతానామకమున నొప్పితిని.
అనపత్యుఁ డౌట నయ్యవనిపాలకుఁడు - దయమీఱ నన్ను మోదంబునఁ బెనిచె,
నంత యౌవనవతి యగు నన్నుఁ జూచి - చింతించి తనయింటి శివునిచాపంబు
నెక్కుపెట్టినవాని కెలమిఁ బెం పెక్క - నిక్కన్యకామణి నిత్తు నే ననుచు20
వరబుద్ధిమై స్వయంవరము చాటింప - ధరణినాయకు లెల్లఁ దా మట వచ్చి
శైలజారమణుని చాప మెత్తంగఁ - జాలక మోపెట్టఁ జాలక చనిరి.
అంత రాఘవుఁడు విశ్వామిత్రు - గొలిచి కొంతకాలంబునకును నట వచ్చి
కరి యిక్షకాండంబు ఖండించినట్లు - హరవిల్లు విఱిచి చయ్యన వరియించె"
నని తన పెండ్లివార్తను నంతఁ దాను - వినిపింప ననసూయ విని ముదమందె,
నప్పుడు రవి పశ్చిమాంబుధి మునుఁగఁ - దప్పక సాంధ్యకృత్యము లెల్లఁ దీర్చి
