224
నవనాథచరిత్ర
జేయనేరని జడ ◆ చిత్తుల కరయ
కాయంబు రోఁతౌట ◆ గలదేని నిజము
[1]చాయనేర్చిన రీతి ◆ సరసమై తనర
నే యుపాయము లేక ◆ యీ శరీరంబు
నిత్యమై మాయ పో ◆ ణిమి నిచ్చపఱచు
మృత్యుదేవత కడి ◆ మిని వెక్కిరించుఁ
దనువుసిద్ధము ప్రసి ◆ ద్ధము సుమ్మి యనిన
వినిప్రభు వతనిఁదా ◆ వీక్షించి పలికె
నోవెఱ్ఱి మృత్యువై ◆ యున్న యామాయ
యావలఁ దగ బలు ◆ వై యుండఁజేసి
చావఁబొమ్మని ప్రయో ◆ జనముకు రాని
యీ వట్టి యాస నీ ◆ వేల పొందెదవు
తెలిసి కన్గొనిన నీ ◆ దేహంబె సుమ్ము
నిలయ మంతకు నాకు ◆ నివ్విధి నమ్మి
పలికినయట్టి యా ◆ ప్రళయంబు నిన్ను
నలఁపకవిడుచునే ◆ యనిన గోరక్షుఁ
డలమహేశ్వరునితో ◆ ననియె నిట్లనుచు
....... ....... ....... ....... ....... ....... ......
వేవేగఁ దెమ్మింక ◆ వెసఁ బట్టుఁబట్టు
...... ....... ....... ...... ...... ....... .......
యది తీవ్రఖడ్గమై ◆ నట్టి సత్వమున
వదలక నామేను ◆ వడివేసి చూడు
ముఱకనా మైరోమ ◆ మొకటి దైవ్వినను
నెఱిదప్పి విఱిగిన ◆ నేను సిద్ధుఁడనె
యిదిచూచుకొను దృష్టి ◆ నింక నీపాద
మదియె ది క్కనుటయు ◆ నల్లమప్రభువు
చనునె ని న్నూరక ◆ చంపిపరీక్ష
గొనుట మే మెఱుఁగని ◆ క్రూరకర్మంబు
మఱి గుహేశ్వర లింగ ◆ మత మిది గాదు
నెఱయఁ దుత్తునుకలై ◆ నీమేను నేఁడు
చెడిపోవఁగా దేహ ◆ సిద్ధి ముందటను
బడయు వారెవ్వ ర ◆ ల్పజ్ఞుల కేము
- ↑ చేయ అను దానికి రూపాంతరముగా గవి వాడినట్లున్నది.
