అ ఇ ఉ ణ్ ఋ ఌ క్
చెన్నపట్టణమునకు బ్రయాణమై, రాధాకృష్ణయ్యతాతగారు తోడరా, నత్తవారింటికి నారాయణరావు మధ్యాహ్నమునకు జేరుకొనెను. జమీందారుగారు తనయల్లుడు వచ్చుటకు ముదమంది, యల్లుని జ్ఞాతియగు తాతగారి నపరిమిత గౌరవమొనర్చి తమ సంతోషమును వెలిబుచ్చి నాలుగురోజులు తమ యింటికడ నుండవలయునని బలవంతపరచిరి. కాని రాధాకృష్ణయ్యగారు తనకు జాలకార్యము లున్నవనియు, దాను త్వరితముగ జుట్టముల నందర జూచి యింటికి బోవలయు ననియు జెప్పినారు.
నారాయణరా వారాత్రి మెయిలుమీద చెన్నపట్టణమునకు బ్రయాణమై పోవుట యాగినది. జమీందారుగారు మరియు బలవంతము పెట్టుటచే రాధాకృష్ణయ్యగారు మరుసటిదినమంతయు నచటనే యుండిరి. జమీందారుగారు వారికి వెలగల యుడుపులు భక్తితో సమర్పించినారు. వారును శారదకు నొక వెండిగంధపుగిన్నె ఆశీర్వాదముతో చేతనిడి, తమ నారాయణునకు తగిన భార్యయని సంతోషించినాడు. లక్ష్మీపతి యింటికి బోయి చూచివచ్చి, మోటారుబస్సుమీద మరునాడు రాధాకృష్ణయ్యగారు ద్రాక్షారామము వెడలి పోయిరి.
జగన్మోహనుడు రాధాకృష్ణయ్యగారు వెళ్ళినప్పటినుండియు నాయన గూర్చి శారదకడ, నావెనుక తన మేనత్తకడ హేళన ప్రారంభించెను.
‘మామయ్య గారికి మతిపోయినట్టుంది. నానారకము అడివిమనుష్యుల్ని ఆయన గౌరవము చేస్తూవుంటారు.’
‘ఎంత ముసలివాడో ఆయన బావా!’
‘నాకు చూస్తే భయమువేసింది. ఆ ముసలి మీ ఆయన తాతటగాదూ?’
‘అనుకున్నారు.’
‘మీ ఆయనా, ఆ ముసలివాడూ కలిసి నుంచుంటే పెద్దకోతీ చిన్నకోతీలా ఉన్నారు. నేను నవ్వుపట్టలేకపోయాను శారదా! హహహ.’
శారద మాట్లాడలేదు. జమీందారిణి తన మేనల్లుని జూచి,
‘నీవు పోల్చిన పోలిక సరిగా సరిపోయినదోయి!’ యన్నది.
ఆనాడు జమీందారుగారి చుట్టములలో నారాయణరావు కుటుంబమును గూర్చి చిత్ర విచిత్ర సంభాషణ బయల్వెడలినది. వేళాకోళములు, వెక్కిరింతలతో విరుగబడినారు.
