180
నా రా య ణ రా వు
వందలరూపాయలు. ముద్దులొలికిపోవుచున్నది. ఆ హారము దనంతట తాను భార్యమెడలో నలంకరించదలచి యువ్విళ్ళూరినాడు.
రంగమ్మగారితో రహస్యముగ శారదను మేడమీదకు దీసికొని రమ్మనియు, దానొక బహుమతి యీయదలచుకొంటి ననియు జెప్పినాడు. రంగమ్మగారు శారద నేదేని వంకబెట్టి మేడమీదకు దీసికొనివచ్చినది. నారాయణరావు లేచి ‘శారదా! ఈ బహుమతి నీకోసం పట్టుకువచ్చాను. పండుగ బహుమతి’ అని సుందరమగు నొక రజితపేటిక సీలనొక్కి మూతదెరచి, లోన మొఖమల్ పరుపుపై పవళించియున్న యా హారము జూపించినాడు. శారద తెల్లబోయి యాపెట్టె నందుకొనక యటులనే నిలుచుండెను. రంగమ్మగారు ‘పుచ్చుకోతల్లీ! పుచ్చుకో అమ్మాజీ! బాగుండదు పుచ్చుకోకపోతే’ అన్నది. శారద చేయిచాచి యాపెట్టె పుచ్చుకొని విసవిస నడచి, గదిలోనికిబోయి తన పెట్టె తెరచి యందులో నా బహుమతి పెట్టె నుంచి తాళమువేసి క్రిందిగి దిగి పోయెను. నారాయణరా వామె ధరించిన యెట్లుండునో చూడవలయునని కుతూహలముపడినాడు.
తన్ను మేడమీద నొక విచిత్రము జరుగునని రంగమ్మగారు తీసికొని వచ్చుటయు, భర్త బహుమతి నొసగుటయు శారదకు దిగ్భ్రమ కలిగించినవి. ఆమె యేమియు మాటలాడలేక, రంగమ్మగారిపై గోపము తెచ్చుకొనలేక, యక్కజమున నాలోచించుకొనుచు గ్రింద తమ్ము డాడుకొనునట్టి గదిలోనికి బోయి యచ్చట గూర్చుండెను.
‘చిన్నక్కా! ఏనుగు బాగా పరుగెత్తుతుందా, గుఱ్ఱమా?’
‘ఏనుగు, తమ్ముడూ.’
‘మరి కీయిచ్చి వదిలిపెడితే రెండూ ఒకమోస్తరుగా పరుగెత్తుతున్నాయేమి?’
శారద నవ్వుకొనుచు ‘ఈ యేనుగూ ఈ గుఱ్ఱమూ అల్లాగే పరుగెత్తుతాయి తమ్ముడూ!’ అన్నది.
‘చినక్కా! చిన్నబావ నీ కెప్పుడన్నా కథలు చెప్పాడా?’
శారద మాట్లాడదు.
‘చిన్నక్కా! చిన్నబావ నిన్ను చెన్నపట్నం తీసుకువెడతాడా?’
‘ఛీ! ఊరుకోవోయి!’
‘పోనీలే చిన్నక్కా అంతకోపంవస్తే! నీ కన్న మా చిన్నబావే మంచివాడు.’
శారద కోపంతో నచ్చటనుండి విసవిస వెడలిపోవుచు జగన్మోహనుని రెండవ సభామందిరమందు చూచినది. జగన్మోహనుడు ‘శారదా! యిల్లారా! ఏమిటి? ఎక్కడదాగున్నావూ? అంతా వెతికానే!’
శారద ఇంకను కోపముతో మౌనమూని యచ్చటనొక కుర్చీ పైకూర్చున్నది.
