ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది
8
ద్విపదభాగవతము
మెలఁతుక క్రొవ్వాఁడి మెఱుఁగకోయనఁగఁ
గలికి కన్నులసోయగము నివ్వెటిల్ల
మురిపంబు చిరునవ్వు మోమున మెఱయ,
హరిఁ జేరి సరసోక్తి నల్లనే పలికె.
“నా కాలుఁ ద్రొక్కితి నన్ను మన్నించి
నాకోర్కిఁదీర్చుట నెయ్యంబు నీకు
నాయింటి కేతెమ్ము నలినాక్ష!” అనుఁడు,
ఆయింతిఁ గనుగొని “యటఁబోయి మఱలి,
చనుదెంచెదముగాన చనియెద” మనుచు
వనిత వీడ్కొలిపి, యావసుదేవసుతుఁడు
చని వణిక్పథమున సకల(బేహార్లు)
అనుపమదివ్యగంధాంబరాభరణ
ములు కానుకలు చేసి మ్రొక్కి దీవింప;
చెలువల మనములఁ జిత్తజానలము
శ్రీకృష్ణుడు కంసుని మహాధనువును విరచుట
మురిగొని చూడఁగ మొగశాల కడకు
నరుదెంచుచో మందరాంతంబునందుఁ
బొలుచు మహాభోగిభోగమో యనఁగఁ
జలననమొందనియట్టి చాపమో యనఁగఁ
బ్రకటారిజలరాసిపటుశేతు వనఁగఁ
గకుటివారణకరకాండమో యనగఁ
నారూఢగంధపుష్పార్చితం బగుచు
మేరూశైలాగృతి మెఱయు కార్ముకముఁ
గని, దాని చాపకర్కశలు వారింప
