ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది
మధురకాండము
7
దయసేయుమనుడు నాతనిఁదన్పు సేసి
నయమైన తత్ప్రసూనములర్థిఁ దాల్చి
మనమున హర్షించి మరలిపోవంగఁ
శ్రీకృష్ణుఁడు కుబ్జను మంచిరూపమునిచ్చి యనుగ్రహించుట
గనియెఁ గృష్ణుఁడు రహిగంధపుచిప్ప
వలచేతఁబూని త్రివక్రయై నడచు
జలరుహాక్షుఁడు కుబ్జ చపలాక్షి (నొరసి)
(కని) చల్లననగుచు కలకంఠి యెందుఁ
(జనియెదు) గంధబాజన మెవ్వరికిని60
గొనిపో(వుచున్నావు కొమరొప్ప నీవి?)
(అనవుఁడు) హరిఁజూచి యాకుబ్జ పలికె.
“వనపాక్ష యేను...........త్రివక్ర
యనుదాన రాజు నన్నర్థి మన్నించు
గండంబు వాసించి కలపంబుఁగూర్చి
యందంబుగా మేన నలఁదఁగానేర్తు
నిది, దేవరకు యోగ్య మీగంధ, మలఁది
పవివేలుభూములు పాలింపు” మనుచు
మ్రొక్కి గంధపుచిప్ప ముందఱ నిడిన
నక్కజంబుగ శౌరి హలియునుఁ దాను
చందనంబలది యాచపలాక్షి మేని
చందంబుఁజూచి యాచతురుడు దాని
కాలు కాలున మెట్టి కందువకీలఁ
గీలించినంత మైకిటుకును మాని
