ఫమ్ములు ఱాలునుంగలసి ప్రాసములైన కతమ్మునం గదా
యిమ్ముల నాది లాక్షణికులెల్లరు మాని రుదాహరింపఁగన్.
అనుపద్యమును వ్రాసెను. ఈపద్యమును జూచి వేఱొక కవి భాగవతమునందుఁ దనకుఁగల గౌరవమును వెల్లడించుచు నీ క్రిందిపద్యమును రచించెను.
ఉ. బమ్మెరపోతరాజకృతభాగవతమ్ము జగద్ధితమ్ముగా
కిమ్మహి నేమిటంగొదువ ఎల్లపుడున్ భవనాశహేతుభూ
తమ్మయి, లోకనాయకకథావినివేశితసర్వసాధుచి
త్తమ్మయి, గోస్తనీరసయుతమ్మయి యున్కినొ, పాపి విన్కినో?
శ్రీనాథ కవిసార్వభౌముఁడు
ఈకవిసార్వభౌముఁడు పదుమూఁడు పదునాలుగుశతాబ్దములలోఁ గొండవీటిసీమ నేలిన రెడ్డిరాజుల యాస్థానకవి. ఆంధ్రప్రపంచమున నీవిద్వత్కవి నెఱుంగని చదువరి యుండఁడు. మిగుల సమర్థుఁడును, రసికశిఖామణియు నగు నీ పండితకవి శృంగారనైషధాది మహాప్రబంధముల రచించి వినుతి గాంచుటయే కాక నానాదేశసంచరణం బొనర్చి, సుఖదుఃఖంబుల ననుభవించి, తత్తత్సందర్భసూచకములగు ననేకచాటువుల విరచించి, తులలేనియశస్సుఁ జెంది, తుదకు “దివిజకవివరుగుండియల్ దిగ్గు రనఁగ” స్వర్గము నలంకరించెను. ఆమహామహుని చాటువులలో రసవత్తరము లిందుదాహృతములు.
ఇక్కడి పల్నాటిసీమలోఁ బ్రయాణముసేయుతరి నొకనాఁటి పయనమున, మార్గమధ్యమున, దగఁజెంది, దప్పిదీర్చు
