అష్టమాశ్వాసము
143
గీ. | అన్న సమసుఖదుఃఖులై నట్టిబంధు, జనులఁదోఁబుట్టు వగునిన్ను సాహసమున | 136 |
క. | అనిఁ బ్రోవఁ గుంభకర్ణుం, డనుజుం డొకఁడుండె నీకు నతఁ డిపు డీల్గెన్ | 137 |
వ. | అనుచు విభీషణుండు విలపించుచుండఁ దద్వృత్తాంతంబు విని శుద్ధాంతంబున నుండి దీనంబుగా మొఱవెట్టుచు సంతరితయూథనాథలగుకరేణులకరణిఁ బ్రేక్షణీయ లగుతరుణీమణులతోడం గూడి వచ్చి సమరమధ్యంబున నశనిహతమందరవసుంధరాధరంబుచందంబునం బడియున్న దశకంధరు నిరీక్షించి నిహతోపఘ్న మగు లేఁదీఁగెకైవడి హా! నాథ! హా! నాథ యనుచు విషాదాకుల యై నిషాదాహతదయితవిధురీకృత యైనకురరితెఱంగున మందోదరి యమందంబుగా నాక్రదింపం దొడంగె. | 138 |
ఉ. | సారెకుసారె దిగ్విజయసంభ్రమవేళలయందు నీవు ము | 139 |
క. | జనకుఁడు దనుజకులేశుఁడు, పెనిమిటి త్రైలోక్యవిజయబిరుదాంకుఁడు నా | 140 |
ఉ. | ధారణిలో రఘూద్వహుఁడు ధర్మవిదుండును నైనరాముఁ డే | 141 |
గీ. | లంక నీరయ్యెఁ బ్లవగవాలానలమున, మైథిలితపో౽నలమ్మున మడిసి తీవు | 142 |
వ. | అని మఱియు దివసావసానసమయంబున సవితృప్రభయుంబలె భగవంతుండైన వైశ్వానరునియందుఁ బ్రవేశించి చంద్రునిఁ జంద్రికయుంబలె మేఘుని మెఱుంగుతెఱంగున ని న్ననుగమించి నిరంతరవిరహదహనదందహ్యమానం బయిన యాశరీరంబు శాంతిం బొందించెద నని కరుణంబుగాఁ బరిదేవనం బొనర్చు మందోదరిని...................మందిరంబున నిజానుమతిని నిశాచరపతికి యథావిధి | |