230 కవికోకిల గ్రంథావళి
త్రముగను గౌర వోచితముగను బ్రతుకుటకు మనబాధ్యత నెట్లు నెరవేర్పవలయునో నాకు తోఁపకున్నది.
యశో : ప్రస్తుతము విజయవర్మగారి యాతిథ్యమునకు వలయు ఏర్పాటులు చేయించుఁడు.
శాంత : చక్కగ జ్ఞప్తిచేసితివి [లేచి] మతిమఱపు వార్థక్యమునకు అనివార్యముగ నున్నది. [నిష్క్రమించును.]
యశో : మనోరమ మాధవుని చూచినపుడెల్ల నాకు పట్టరాని దు:ఖము కలుగుచుండును. ఇరువురికి చక్కని యీడుజోడు. వారిచేష్టలు చూపులు అనురాగ గర్భితములుగ కనుపట్టుచుండును. అయ్యో! సఫలముగాని కోరికలె మిక్కిలి యనురూపముగ నుండును!
[మనోరమ ప్రవేశించును.]
మనోరమ : [అమ్మను కౌఁగిలించుకొని] అమ్మా, ఒంటిరిగా కూర్చొనియేమి చేయుచున్నావు? ఇప్పుడు మనయింటికి అతిథు లెవరో వత్తురఁటకదా!
యశో : నిజమేనమ్మ.
మనో : ఆ జమీన్ దారుని గురించేనా నాయన సమయము దొరకిన నప్పుడెల్ల చాల గొప్పగా పొగడుచుండినది?
యశో : అవును! మీనాయనగారు అల్లుని సంపాదించు కొనుచున్నారేమొ!
మనో : [ఆశ్చర్యముతో] ఏమీ! అమ్మా, నీవుకూడ నన్ను ఎగతాళిపట్టించుచున్నావు?
యశో : కాదు కాదు; మీనాయన యుత్సాహముచూచి నేనటూహించితిని; ఒకవేళ విజయవర్మయె తగిన వరుఁడని మీ నాయన నిర్ణయించిన నీవేమి తలంతువు?
