మాధవ విజయము 223
సమ : ఎంతకాలమునకు సంతోషవార్తవింటిని! అట్లయిన వసంత పురమువఱకె మన ప్రయాణము?
విజ : అవును!
సమ : ఇంత సిబ్బందియు ఇన్ని పదార్థములు అనావశ్యకము కదా?
విజ : మనము దూరప్రయాణము చేయువారివలె నగపడవలయును. నీవు పోయి తొందరగ ప్రయాణ సన్నాహము కావింపుము. అచ్యుతవర్మ కూడ మనతోడ రావలయును.
సమ : అట్లె! [నిష్క్రమించును]
విజ : సమరసేనుఁడు తన ప్రయోజనమును తానెఱుంగును. ఆతఁ డెన్నటికైన అపాయకరుఁడు. ఇప్పటికేనా యవివేకమునకు తగిన శిక్ష నొందితిని. నేను రాజ్యము నేలిన ఆతఁడు నన్నేలుచుండును. ఈకంటిలోని నలుసును తీసివేయునంతవఱకు నాకు సుఖ నిద్రయుండదు.
[సైనికుఁడు ప్రవేశించును.]
సైనికుఁడు : మహాప్రభూ, సిబ్బంది పయనమగుచుండఁగా ఏదో యొక దుశ్శకునము గలిగెను. తరువాత దేవరయాజ్ఙ.
విజ : ఓరీ, మూఢమతుల కేది దుశ్శకునమో అదియే ధీమంతులకు శుభశకునము. నేను తలంచిన కార్యమునకు విఘ్నము వాటిల్లదు. ఇప్పుడే కదలవలయును. నాగుఱ్ఱము నాయత్తపఱపింపుము. పొమ్ము.
సైని : ఆజ్ఞ [నిష్క్రమించును]
విజ : తమకార్యములెల్లను పూర్వనిర్ణీతములని భ్రమించు అవివేకులను జూచినప్పుడెల్ల నాకు జాలికలుగుచుండును. సంకల్పశూన్యుల కంతయు పూర్వనిర్ణీతమె. దౌర్బల్యమునకు మంచి యాశ్రయ మీమెట్టవేదాంతము!
ఏల యింకను ఆలస్యము? [నిష్క్రమించును.]
_________
