పుట:2015.373276.Rangaraya-Charitramu.pdf/97

96

రంగారాయచరిత్రము

⁠

క్రియను బరాఙ్ముఖంబునకు గేవలశాత్రవు లెత్తి వచ్చినన్.

⁠ 235

తే.⁠

మాననీయతఁ గాంచి యస్మద్విరోధి జవనయవనాశ్వికులతోడ సంభ్రమించి యెత్తి వచ్చినయపుడు మే మొత్తిగిలుట రావువంశంబు దుష్కీర్తితావుఁ గనుట.

⁠ 236

ఉ.⁠

కావున విూర లెంతనయ గౌరవభాషణము ల్రచించినన్ భావ మొకింతయు న్విముఖభావము గాంచదు మాకు శౌర్యసం భావితకీర్తియౌ వెలమపట్టికి ధర్మము గానిరీతి యే లా వచియించు టర్ధకృతలంపట మొప్పెద నెంతయేనియున్.

⁠ 237

మ.⁠

ధృతి నర్పింతుఁ బదార్థ మెంతయిన నిర్దేశించినం బైనసం గతము ల్పౌరుషహానికృత్యములు దుర్గం బిచ్చి పొమ్మంట నౌ బతు జాలించుమటంట వీనికి నొడం బా టొందుట ల్లేవు మా మతిలోఁ గీర్తిధనాఢ్యు లెందు బిరుదు ల్మాయింతురే యుర్వరన్.

⁠ 238

క.⁠

బిరు దుడిగిపోవుకన్నను మరణంబే మేలు మాకు మఱియు విచారం బరయఁగ లే దిది తుదివ త్సర మనికొనియెదను దీన సందియమేలా.

⁠ 239

క.⁠

ఋభులోకవిభునియంతటి శుభలక్షణలక్షితునకు సొలిగెనె నహుష ప్రభవాపత్ప్రథ యిప్పటి కభిమానం బెడలుకంటె హైన్యము గలదే.

⁠ 240

తే.⁠

అర్థ మెంతైన నిచ్చెద మంతమీఁద నొడఁబడఁడయేని ప్రాణము ల్విడుచువార

⁠