భ్రూవల్ల్యుపదేశమ్మున పుష్పబాణచాపమ్మును
ఈ చిత్తజహేళిప్రియ సింధూరపు జేరుచుక్క.
యసమాస్త్రుని కదనగుళిక యను శంకను గలిగించెడు 35
(వకుళమాల నాశ్రయించి నే నిచ్చటనే డాగి భావముల
పరీక్షింతును (అట్టొనర్చును)
రాధిక: ఏమిది? మాధవుడిక్కడనే యెక్కడనో యంతరితుడై (మఱుగుపడి)
యున్నాడే!
అందఱు: (పరికింతురు)
రాధిక: (బాగుగా పరికించి)
వినమితేంద్రమౌళి మకుట శేఖరత్వమును గొన్నది.
వ్రజకన్యా కుచకుంభ నిగూఢ మృగీమద పంకై
శ్వర్యముచే శ్యామలమ్ము, వార్నిధిపుత్రీ విలసిత
వర దీధితి గైకొన్నది, నీప వృక్ష మూలమ్మున
లభియించిన నాదు పురామణి కాన్పించియె, అయొయో,
మహితముగా జారిపోయె మోసగించి పారిపోయె. 36
వకుళ మాల : (ఆత్మగతముగ
ప్రాణములు వీడగా బ్రతుకలేరే నరులు
ప్రాణాధికము విడువ బ్రతికియుంటిని వింత!
(అందరు వియోగావస్థ నభినయింతురు)
అంగుళీ వదనముల నా చెక్కిళుల నూని
శృంగారమున నర్ధచుంబనము గావించు
వ్రజనాథులీల నాస్మృతి దవిలినంతనే
ప్రతి నిమేషమునందు ప్రాణముల్ చుంబించు 38
నవమాలిక: (చంద్రుని విలోకించి)
నిరహిణులను వేచు స్మరుడు,
వ్రజయువతీ తతి జ్వలింప
అరుణ నవ్యకిరణములా
యగ్ని జ్వాలల పోలిక
544
వావిలాల సోమయాజులు సాహిత్యం-2
