కుంభీలకుడు : (కఠినంగా) మీకోసం రాని స్త్రీని బలాత్కరించటం ప్రభువులైన మీబోటివారికి పద్ధతి కాదు. శకారుడు : (వికటంగా నవ్వి) పడతుల విషయంలో ప్రభువేమిటోయ్! ఒక తడవ వాత్స్యాయనంలో పారదారాధికరణం చదువు. కుంభీలకుడు: (మైత్రిగా దగ్గరకుపోయి) మనం ఈ వెన్నెట్లో అసలైన కథలు చెప్పుకుంటూ కాలినడకన పట్టణంలోకి వెళ్ళిపోదాము. శకారుడు : అయితే స్థావరకుణ్ణి బండి తోలుకోరమ్మని చెప్పు. - స్థావరకా! నీ గుండెలు తోడుతాను. తోలుకోరావద్దు. (మతిమార్చి) నేను దేవతల ముందరా, బ్రాహ్మణుల ముందరా బండి ఎక్కకుండా రాను. రథమెక్కిపోతుంటే రాజశ్యాలకులని జనం చెప్పుకోవాలి సుమా! కుంభీలకుడు : పోనీ బండిలోనే వెళ్ళిపోదాం. శకారుడు : (వసంతసేనను చూచి) నేను ఇప్పుడు రాను. నీవు బండి ఎక్కి వెళ్లు. కుంభీలకుడు : అయితే మీతో సావాసం చెల్లు. శకారుడు ఉం కుంభీలకుడు : (ప్రక్కకు తొలిగి ఆలోచిస్తుంటాడు) శకారుడు : ప్రియా! ఇంతీ, వాసంతీ, ఓ వసంతకర సరోజ సేమంతీ! (బాగా దగ్గరకు వచ్చేస్తాడు). వసంతసేన : అన్నా! అన్నా!! (అని భయంతో కుంభీలకుడి వైపు చూస్తుంది) నీకేమైనా దెయ్యం పట్టిందా. నీకు నేను అక్కను గదరా? శకారుడు : (కోపంతో) మహారాణి మా అక్కగారితో నా, నీకు ఒంతు. చూడు నిన్నేం చేస్తానో. కుంభీలకుడు : బావా! బండి సిద్ధం చేయించాను. శకారుడు : బావా! నీకు కుచ్చుల జరీ అంచు ఉత్తరీయం కావాలా? నాతోపాటు వేడి వేడి ఐణమాంసం తినటమంటే ఇష్టమేనా? కుంభీలకుడు : అయితే! 184 వావిలాల సోమయాజులు సాహిత్యం-2
