ఉ. కాలులు లేక చిక్కితిమె కాలవశంబున చిక్కినాము మే
మూలములోన చిత్రరథు, కర్జును డయ్యెడ వచ్చి గెల్చి మా
యేలికతోడ మమ్ముగొని యేగెను ధర్మజు నొద్ద కాత డిం
కేల వచింప మెత్తనివి ఎన్ని మాటల నాడె సూడగన్.
చ. తప మొనరించె ఫల్గుణుడు, దానము చేసెను పార్వతీప్రియుం
డపరిమితారాగమున నద్భుత దివ్య మహాస్త్ర మంచు మా
కృపుడును ద్రోణుడున్ బెదర క్రేపులు క్రీడికి చిక్కెగాని వా
రపు డొక సుంత పూనుకొన నాతని కేగతి మూడి యుండునో?
ఉ. మిన్నుల తన్ని పోరగల మేటి బలాఢ్యుడ నన్న పొంగు భీ
మన్నకు మిన్న మమ్ము గని మల్లుల నెంతటి వారినైన నే
సున్నములోని కెమ్ము పొడసూపని యట్లుగ నుండ చేతునం
చెన్నియొ చెప్పె నిప్పు డవి యేటికి వ్యర్థము చేయ జూచెదో?
ఉ. నేనొక వేళ పాండవుల నీడకు చేరిన లోకనింద నా
పై నిక రాకమానదు, త్రపన్ త్యజియించెద నోర్చియైన, కా
నీ నను కన్నబిడ్డవలె నేగతి పెంచెను సూతు, డెంత లో
లోన తపించునో, ప్రభుని రూక్షణ వీక్షణ పర్వినంతటన్.
మ. అతడే మూలము దీని కంచు ప్రభు వత్యంతాగ్ర హోన్మత్తుడై
చితి కెక్కింపక మానునే యతని నా సీమంతినీ రత్నమున్?
వెత లన్నింటికి నాడు గంగకడ నన్వీక్షించు టౌగాదె, ఆ
తత ప్రేమార్ధ మనస్కులన్ చెరచి యీతం డొందునే స్వర్గమున్?
మ. నవమాసమ్ములు మోసి కన్నయటు నాన్నా చిట్టి నా తండ్రి, నీ
వవుదోయీ సకలార్థముల్ జనని కం చానంద సందోహ సం
భవరాగమ్మున చూచి దృష్టిభయ ముత్పాటిల్ల గొంతెత్తి కా
వవె నా బిడ్డను దేవదేవ యను బావా! తల్లి యీ నాటికిన్. 12
చ. ఎటు త్యజియింతు నాయమను? ఏగతి నిల్చును నాదు ప్రాణముల్
పటుతర లోభమోహముల బానిస నా యెద తల్లివంక నీ
వటువలె చేయనేర్చితని అచ్యుత! నే నెటు చేయనేర్తు? నీ
వెటు మది నిల్పినావొ పరమేశ! యశోదను వీడి యేగగన్ ?
56
వావిలాల సోమయాజులు సాహిత్యం-1
