పరివర్తన
(శ్రీరాముని బాణప్రయోగానంతరం వాలి మనోభావాలు)
శా. ఎన్నో మారు లెదిర్చి యోడి గిరులం దేమూలనో డాగి వా
డున్నా డన్నదె మాసి పోవ బ్రతు కెట్లో యీడ్చు సుగ్రీవు డు
ద్యన్నవ్యార్భటి బొబ్బవెట్టి నను నాహ్వానింప, నే మోసమో
యున్నట్లున్న దటంచు నెంచియును నే యుద్ధంబు నీ వచ్చితిన్.
మ. సరియే నాయనుజన్ము డెన్నడును భాస్వత్సత్త్వ సంపత్తి నా
కరయన్ వానిని కీటడంచు టొక యాటై యుండు నేవేళ సో
దర సౌహార్దముచే వధించుటకు జిత్తం బొప్పుకోకున్న నే
వరకున్ దేలని పోరు సల్పి తరుమన్ వా డిట్లు జీవించెడిన్.
మ. తరుమూలమ్మున డాగి చోరుని గతిన్ ద్రాఘిష్ఠ చాపాన భీ
కర నారాచము తొడ్గి నా విపుల వక్ష శ్శైలముం జీల్చుదా
కరయన్ నీ జతనమ్ము శాత్రవుడ వెట్లైనాడ వయ్యా! భవ
త్పరమ క్షాత్ర విచిత్ర రూపమును మున్ దర్శింప నే నెన్నడున్.
ఉ. కట్టిన వల్కలమ్ములకు గౌరవమున్ గలిగింపగోరి చే
పట్టితె వీర కార్ముకము వంచనమై పగవాడ గాని నన్
నెట్టన నిట్టు కూల్చి యవనిన్ మహనీయ పృషత్క విద్యకున్
పట్టము గట్టుకో దలచి భండన పండిత! యిట్లొనర్చితే?
ఉ. ఇట్టు లధర్మచేష్టను వధించి ననున్ చిరునవ్వు నవ్వుచున్
దిట్టతనాన మించి, గడి దేరిన వాడవువోలె నిల్చు, నీ
దెట్టి విశిష్ట సత్కులమొ, ఎయ్యది దేశమొ, ధర్మమేమొ? నీ
యట్టిడు లుబ్ధకుండొ, మహితాత్ముడొ కావలయున్ ప్రవీరుడా!
చ. ఎదురుగ నిల్చి గెల్చుటకు నెవ్వడు పూనిన వాని శక్తి సం
పద నొక యర్ధభాగ మెడబాసి ననున్ గని చేరు నెప్పు డి
44
వావిలాల సోమయాజులు సాహిత్యం - 1
