ఆదిప్రకరణము
63
సదమల బ్రహ్మంబు - సత్య, మనంత
మది, వాఙ్మనో తీత, - మాకాశనిభము
నగుచుండు, నటువంటి - యాత్మాణువందు
తగ నజాండములు వి-స్తారంబు లగుచుఁ
బొడముచు బుద్బుదం-బుల మాడ్కి నణఁగు,
నడరార మఱియు న-త్యద్భుతం బగుచుఁ1380
బ్రవిమలాకాశమై - బాహ్యంబులేని
యవకాశమై చిన్మ - యంబౌచు నిండి,
యద్వయం బై యిది - యది యనరాదు,
తద్వస్తుసంతతి - దాననే కలిగెఁ;
గ్రమ మొప్పఁగాఁ దత్ప్ర- కాశత వలన
నమరి చేతనుఁడైన - యతఁ డభేద్యుండు
గనుక స్వశీల సం-కలితుఁడై యుండి,
యనుపమాత్మాకాశ - మం దీజగములఁ
దనతలంపుననె చి-త్తరువుగా వ్రాయు,
ననఘాత్ముఁడై నట్టి -యతని తలంపు1390
వలననే సర్వ వి-శ్వము దోఁచెఁ గనుక
వెలయు నీ విశ్వంబు - వేఱుగా, దన్ని
తానె యగుటఁ జేసి - తన కన్య వస్తు
వేనాఁటికినిఁ గల్గ - దింత కాశ్రయుఁడు
నగువాఁ డొక్కడు నిశ్చ-యంబుగా నుండు.
నగణితసద్రూప మగుచుండుఁ గనుకఁ
బరమాత్మ గలఁడని - పండితోత్తములు
చిరతర ప్రజ్ఞతోఁ - జెప్పఁగా నొప్పు'
