ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది
344
వాసిష్ట రామాయణము
తనుఁదాను భావించి - తన్మయుండగుచు,
ననుభూతిరసమగ్నుఁ-డై కొంత తడవు1160
మనుజేశ్వరుఁడు చిత్స-మాధి సౌఖ్యంబు
ననుభవించి, కృతార్థుఁ-డై కనుల్ దెఱచి
యా గురునకు మ్రొక్కి - యంచున నిలువఁ
గా, గురుఁడమ్మహీ-కాంతు నీక్షించి
'యన్న! శ్రీరామ! బ్ర- హ్మైక్య సౌఖ్యంబు
చెన్నొంద ననుభవిం-చితివే?' యటంచుఁ
గరుణతో నడుగ ను-త్కంఠ దీపింపఁ
గరములు మొగిచి రా-ఘవుఁ డిట్టు లనియె:
ఓ గురుచంద్ర! మీ-యుపదేశ మహిమ
చే గుఱిగా జగ-జ్జీవేశ కార్య1170
కారణైకత్వ ప్ర-కాశమర్మముల
ధారాళముగఁ గంటి, - ద్వైతం బడంగె:
నహహ! మహాద్వైత - మాదిమధ్యాంత
రహితమై, యమితమై, - రమ్యమై, యెఱుక
యై, సచ్చిదానంద-మై, నిర్విశేష
మై, సర్వపరిపూర్ణ - మయ్యె: నే నదియె.
ఇటువంటి యనుభూతి - నిదమిత్థ మనుచుఁ
బటిమతోఁ జెప్పి చూ-ప నశక్యమయ్యె;
నతిశయజ్ఞానర-హస్యవాక్యముల
హిత మొప్ప మీరు నా-కెఱిఁగించుకతన1180
