ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది
పంచమప్రకరణము
341
డెంద మెందెందు వాఁ- డిగఁ బోవుచున్న
నందందు బ్రహ్మమే - యగపడుచుండుఁ
గాని, విశ్వము వేఱు-గాఁ గానరాదు.
కాన సమాధియే-కాంతమం దుండి
కావింతు ననెడి సం-కల్ప మేమిటికి?
నే వేళ నిన్ను నీ వెఱుఁగుచు భూమిఁ1100
బాలించు' మన రామ-భద్రుండు పలికె:
'నో లలితమునీంద్ర! - యుర్వి నేలుచును
నే నసంప్రజ్ఞాత - నిర్వికల్పంబు
లూని యేకాంతమం-దుండక, వినుట,
కనుట, మాట్లడుట - గలిగి యుండుటను
మన మాత్మతత్త్వంబు - మఱువదే?' యనిన
నరపతి నీక్షించి - నగి యావసిష్ఠుఁ
దఱలేని నెనరుతో - నమర ని ట్లనియె:
'విను రామ! జనక భూ-విభుఁ డాత్మ తత్త్వ
మొనర నీక్షింపుచు - నుండి, విశ్వంబు1110
ఉన్నటు లుండఁగా - నూహించి మించి
పన్నుగాఁ దాఁబర - బ్రహ్మంబు నంటి,
పొసఁగ జీవన్ముక్తి - బొంది రాజ్యంబుఁ
బసమీఱ ధీరుఁడై - పాలింప లేదె?
ఘనతనుప్రారబ్ధ - కర్మవాసనలు,
ననుపమాజ్ఞానంబు - నర్ధక్షణంబు
