330
వాసిష్ట రామాయణము
జెంది యొప్పుచుఁ జిద - చిత్తుల డెంద
మందుఁ దలంపక, - యహ, మనహమిక
యను రెంటి నెడఁబాసి - యద్వయ, ద్వయము
ననుటయు మఱచి తా-నంతట నిండి
పెరుగు హృద్గ్రంథిని - భేదించి మించి
యరయ వివాససుం-డై శాంతిఁ బొంది,
నిర్విణ్ణుఁడై యోగ-నిద్రఁ బెంపెనఁగ
నిర్వాణరూపుఁడై - నిత్య దీపంబు
వలె నొప్పుచుండు జీ-వన్ముక్తుఁ డిలను,
దలకొని గగనమ - ధ్యస్థ కుంభంబు860
కరణిని వెలిని లోఁ గాను శూన్య మగుచు,
ధర జలరాశీ మ-ధ్యస్థ కుంభంబు రీతిఁ
బొలుపుగా వెలిలోను - బూర్ణమై నిండి
వెలుఁగుచునుండు; నీ - విధముగా యోగి
యగువాఁడు దేహము-న్నంత కాలంబు
జగతి మీఁదను సర్వ - సాక్షియై యుండి
ధన్యాత్ముఁడై దేహ -ధారణ కొఱకు
మాన్యుఁడై యజ్ఞాన - మనుజులలోను
చరియింపుచును క్షుత్తు-శాంతఁ బొందింప
నరుదుగాఁ బ్రాప్తాశి - యగుచుండి, తుదను870
ముదము మీఱ విదేహ - ముక్తినిఁ బొందు,
నదియె సప్తమభూమి - కాఖ్యయై యుండు.
మెఱయు నయ్యాఱు భూ-మికల కన్నిటికి
నరయ సీమాభూమి-కై యుండు నదియె;
