276
వాసిష్ఠరామాయణము
మెఱయు ప్రపంచంబు-మిథ్యయై పోవు.
నెఱయు చిద్ర్బహ్మమే-నిత్యమై నిలుచు; 1740
నట్టి మిథ్యా రూప-మగు ప్రపంచంబు
పుట్టిన కారణం-బుగ నన్న నృపుఁడు
చెలఁగి యీసృష్టిఁ జే-సిన పద్మభవుఁడు
నెలమినిఁ గారణం బేల కాఁ?'డనిన
విని కుంభుఁడా భూమి-విభుఁ జూచి, శాంత
మనుపమంబగును బ్ర-హ్మంబు తదీయ
కలన మాబ్రహ్మకుఁ గారణం' బనుచుఁ
బలికిన విని మహీ-పతి 'కారణంబు
లేకయే బ్రహ్మ యే-లీల జనించె?
నాకుఁ దెల్పుఁ డటన్న -నగి కుంభుఁ డనియె: 1750
'ధరణీశ! విను మనం-తం బద్వయంబు,
పరమంబు, శాంతంబు పరిపూర్ణ, మజము.
అప్రతర్క్యం, బవ్య-యం, బమేయంబు
స్వప్రకాశంబును-స్వరూపంబు
నగుచు నవిజ్ఞేయ-మై, శుద్ధ బుద్ధ
మగుచు వెద్ది వెలుంగు-నయ్యాత్మ వలన
నా పద్మభవుఁడు తా-నై యుదయించె,
నాపట్ల సృష్టి త-దాత్మకం బగుచు
నెరసి తన్మాత్రమై-నెగడుచునుండుఁ ,
గర మొప్ప నటుగావఁ- గార్యంబు లేదు, 1760
కారణంబును లేదు-కావున నాకు
భూరి కర్తృత లేదు-భోక్తృత లేదు
