274
వాసిష్ఠరామాయణము
బుద్ధి నూహించి కుం-భుని మోముఁ జూచి,
'సిద్ధంబుగా మీరు-చెప్పిన రీతి
గానే భావించితిఁ-గాను దేహంబు
గాను గోచరములు-గా నింద్రియములు
గాను మనంబును-గాను బుద్ధియును,
గాను జిత్తంబును గా-నహంకృతియుఁ,
నని రాజు పల్కఁగా-నా బ్రహ్మచారి
మనుజేంద్రుఁ జూచి స-మ్మతి నిన్ని నేను
గాను, గా నంటివి-గద! మ ఱెవ్వఁడవు?
పూని దెల్పు మటన్న-భూపాలుఁ డనియె; 1700
'సక లేంద్రియాదులు-జడములై పోఁగ
నకలంక మజడమై.-యుమలమై, యెఱుక
యగుచుఁ జావును, బుట్టు-వను రెండులేని
యగణిత చిన్మాత్ర-మగుదును నేను,
ఇటువంటి నన్ను నే-నెఱుఁగంగనీక
పటుతరాహంకృతి-భ్రాంతిఁ బుట్టించి,
బెట్టుగాఁ దాఁ జిత్త-బీజమై నిలిచి
నట్టు పడంచేసి-న న్నేఁచి యేఁచి,
పూని నే నెంత త-పోనిష్ఠ నున్నఁ
గాని న న్నూరకే- గాసింపుచుండు, 1710
దీనితోఁ బోరుచు-దిక్కేమి దోఁచ
కే నశక్తుఁడ నైతి-నిఁక నెట్టు? లనుచుఁ
బలుకఁగాఁ గుంభుఁ డా-పార్థివేశ్వరుని
సులలిత కరుణతోఁ జాచి కారణము
