260
వాసిష్ఠరామాయణము
గనుఁగొన, వారి చ-క్కఁదనంబు లెల్ల
మనమున నాట న-మ్యౌనివీర్యంబు
పడిఁ జాఱె మెఱుపుకై - వడి ధాత్రి మీఁదఁ
బడఁగ, నమ్ముని దాని - స్ఫటికకుంభమునఁ
బెట్టి యుండఁగ నది - పిండమై యుండె;
నట్టి పిండంబునం - దవయవంబులును 1350
బొడమఁగా దద్ఘటం-బున నుండి నేను
వెడలిన, మాతండ్రి - వేడ్కగాఁ బెంచి,
విమల కుంభమునుండి . వెడలితిఁ గాన
నమరగా ననుఁ గుంభుఁ డను పేరఁ బిలిచి,
సకల విద్యలు నాకు - సాంగముల్ గాను
ప్రకటంబుగాఁ జెప్పి - బ్రహ్మచెంగటికి
నన్నుఁ దోడ్కొని పోయి - నాచే నజునకుఁ
బన్నుగా మ్రొక్కించి - పలికె 'నో తండ్రి!
వీడు మీ పౌత్రుండు - వీని మన్నించి
వేడుకన్ యజ్ఞోప వీతంబు నిచ్చి 1360
తెలివిగా నాత్మోప-దేశంబు సేయ
వలె నన్న ననుఁ జూచి - వనజసంభవుఁడు
నలువొప్ప నుపనయ-నంబును జేసి,
విలసిత వేదాది - విద్యలు నేర్పి,
సారతత్త్వోపదే శముఁ జేసి 'ధరణి
నారూఢ విజ్ఞాని-వై సంచరింప
నీవు పొమ్మనఁగ నే-నిర్మలతత్త్వ
భావుండనై భూమి పైఁ - జేరి, బ్రహ్మ
