232
వాసిష్ఠరామాయణము
పరఁగ నిట్లుగ స్వప్న - భవపరంపరలఁ
బొరిఁ బొరి ననుభవిం-పుచు నుండి, తుదను
నలఘు రుద్రుండు తా-నైతి నటంచుఁ
గలఁగాంచి సంతోష - కలితుఁడై లేచి,
యా కలలోఁ గల - లాత్మ భావించి
ప్రాకటాశ్చర్య సం-భరితాత్ముఁ డగుచు, 700
శివుని రూపును గలన్ - జెందినకతన
నవిరళవిజ్ఞాని-యై మది నిట్లు
దలఁచె నీ స్వప్న శ-తంబులు మాయ
వలన గల్గి నిజంబు - వలె దోఁచె మదికిఁ
జెదిరెడి మరుమరీ- చికలయం దెపుడు
నుదకంబు లేకుండీ, - యుండిన ట్లుండు,
ఆకరణిని బ్రహ్మ-మందు విశ్వంబు
లేకుండి యుండిన - లీలఁగా దోఁచు
నట్టి సంసార మా - యారణ్యమందుఁ
బుట్టిన స్వప్నాంగ-ముల ననేకములఁ 710
గనుచుండఁగానె యు-గములు పెక్కేఁగె
నని తనలోన దా-నాశ్చర్యపడుచు,
నరిగి యత్యాది దే-హము లున్న జాడ
నరయుచు, దొలిభిక్షుఁ డగుచుఁ దానున్న
తనువు నీక్షించి, చై-తన్యంబు దాని
కనువంద నీయఁగా - నది రుద్రుఁ డయ్యె,
నారుద్రుఁ డీరుద్రుఁ - డందుండి పోయి,
గౌరవంబుగఁ జిదా-కాశ సంస్కృతిని
