192
వాసిష్ట రామాయణము
అనఘాత్మ! చిత్తల - యమునందు రూప
మనఁగ, నరూపంబు-నన రెండు గలవు;
అందు జీవన్ముక్తి -యగు నరూపంబుఁ
బొందుగాఁ గన్న, రూ-పు విదేహము క్తి;1540
యలఘు జీవన్ముక్తుఁ - డంగంబుతోడ
మెలఁగుచుండుటఁ జేసి - మేలును, కీడుఁ
గలుగఁగా సుఖదు:ఖ - కలితమై మనసు
చలనంబు విడువక - సంసారనామ
భూరివృక్షమునకుఁ - బ్రోదిగా నుండు;
నీరీతి భావింప - నిది చిత్తసత్త,
దీని సంక్షయ మేను - దెల్పెద వినుము!
పూని పర్వతము గా-డ్పునఁ జలింపకను
నిలిచియుండినరీతి - నెఱి సుఖదుఃఖ
ములు గల్గినప్పుడి - మ్ముగ హెచ్చుతగ్గు1550
నొందక, శాంతుఁడై - యుగ్రభావమునఁ
జెంద కున్నది గదా - చిత్తలయంబు!'
'అటువలెఁ జిత్తల - యంబైన వెనుక
నెటు గుణంబులు గల్గు? - వెఱిఁగింపుఁ డనిన
జ్ఞానస్వరూపమై - చలనంబు లేని
మానస మలఘుని-ర్మలబుద్ధి చేతఁ
బూని తద్ జ్ఞాన మొ-ప్పుగ నిశ్చయించు,
మానసమే సత్త్వ - మయ మగుచుండు;
నారీతి యెట్లన్న - నాలించి వినుము!
సారవిహీన రా-జనతామసములు1560
