139
తృతీయ ప్రకరణము
యచట నున్నట్టి శు - క్రాచార్యుఁ జూచి,
ప్రచురభ క్తిని మొక్కి - పలికె 'నో గురుఁడ!310
నే నన నెవ్వండు? - నీ వన నెవఁడు?
ఈ నిఖిలం బెట్టి? - దెఱిఁగింపుఁ' డనఁగ
నక్కడ బలికి శు - క్రాచార్యుఁ డనియె:
నెక్కువ మాటల - కిది వేళగాదు,
అతివేగమున దివి - కరుగంగ వలయు,
హితమొప్ప మును పెద్ద - లెల్ల శోధించి
మిక్కుటంబుగఁ గని - మెచ్చుకొన్నట్టి
నిక్కంబు విను రజ - నీ చరాధీశ!
యొక్కయుక్తినిఁ దత్త్య - మున్నంత నీకుఁ
జక్కఁగాఁ జెప్పెద - సర్వంబు నందుఁ 310
జిక్కి చిక్కక యుండుఁ - జిన్మాత్ర మంత
కెక్కువ యగువన్తు - వెక్కడ లేదు;
అధియె నీవును, నేను, - నఖిలవిశ్వంబు.
ఇది యథార్థము సంశ - యింపకు మీవు;
ఇది నిశ్చయింపక - యెల్ల మార్గములఁ
జెదరిపోయిన వాఁడు - చేసిన వెల్ల
విరివిగా బూదిలో - వ్రేల్చు హవిస్సు
కరణినిఁ బడిపోవు, - గతి నియ్య దనఘ!
కదిసిన చిచ్భేద్య - కలితుఁడు బద్ధుఁ,
డది మాని తనుఁ జూచు - నతఁడు ముక్తుండు;320
కావున సతత మ - ఖండ భావమున
నీవు నిన్‌ గనుఁగొంచు - నెమ్మది నుండు!'
