134
వాసిష్ఠరామాయణము
కరఁగుచు నవలఁ ద్రి - గర్త దేశమున
నురుఖరగర్భమం - దుదయించినావు,
సురఘుం డనెడు వాని - సుతుఁడవై పుట్టి,
యిరవొంద సాళ్వ భూ - మేలు చుండితివి.
కటకటా! యి ట్లనే - క శరీరములను
పటు వేగమున నీవు - పక్షిచందమున
సంచరించితి వట్టి - జననీజనకుల
నెంచి, నీ వీతండ్రి - కేడ్చినరీతి
వారికి నేడ్వఁగా - వలదె? యజ్ఞాన
మీరీతి విడువలే - వే మందు నిన్ను?200
ధరణిఁ బూరుషునకుఁ - దల్లిదండ్రులును
బొరి ననంతంబులు - పొలసి పోవుదురు,
మురువొప్ప వన పత్ర - ములు రాలిపోవు
కరణి వ్రాలుచునుండుఁ - గాయముల్‌ పెక్కు,
లీ తల్లిదండ్రులు, - నీ బంధు మిత్రు,
లీ తనువులుం జూడ - నెపుడు శాశ్వతమె?
నీవు శోకింపకు! - నెమ్మది నొంది
పావన! విను మింక - బరతత్త్య సరణి,
మొనసిన యజ్ఞాన - మునఁ బుట్టు శోక
మును దత్త్వ విజ్ఞాన - మున నివారించు210
మది నహంభావంబు - మానిన, శోక
ముదయింప కణఁగి పో - వుచునుండు, మేను
నే ననునది మాని, - నే నను తెలివి
నే నని భావించి, - నిను నీవు చూడు'
