124
వాసిష్ఠరామాయణము
గనుకఁ దదన్య మె - క్కడ లే'దటంచుఁ
దన యనుభవముచేఁ - ధాఁ బూర్ణుఁ డయ్యె;
నని కచువృత్తాంత - మమర వసిష్ఠ
ముని తెల్పి, మరల రా - మున కిట్టు లనియె:
'ఎవ్వండు సత్త్వంబు - నెనయుచునుండు
నవ్విమలుఁడు వాఁడ - యనిశంబు కనక 740
కమలంబు రీతిఁ బ్ర - కాశింపుచుండు'
నమరఁ గోరఁడు కోర్కె, - లాత్మయం దెపుడు
మొనసి రమించు, ని - మ్ముగఁ జంద్రబింబ
మున శైత్యగుణము గ్ర - మ్ముచునుండు కరణి
నా యోగి హృదయమం - దమల శాంతంబు
పాయక యుండు; న - ప్పగిదినిఁ జిత్త
శాంతిఁ బొందుము రామ - చంద్ర! యీ బాహ్య
చింతల నొందక, - చెలఁగి నుఖించు!
ఓరామ! యిది రహ - స్యోపదేశంబు,
సారంబుగా నెంచు - స్వాంతమం' దనుచుఁ 750
దెఱ గొప్ప నీద్విస్థి - తి ప్రకరణము
కరుణను విజయ - రాఘవునకుఁ దెలియ
నా వసిష్ఠుఁడు చెప్పె - ననుచు వాల్మీకి
ప్రావీణ్యశాలి భర - ద్వాజ మునికి
మనము రంజిలఁ జాల - మన్నించి పొసఁగ
వినిపించె నత్యంత - విశదంబుగాను.
