70
వాసిష్ట రామాయణము
భావనా సిద్ధిచే - బ్రహ్మలై దేహ
భావన మఱచి రో - పార్థివాధీశ!
దేహవాసనలఁ బొం-దిన దేహి మరల
దేహమే దాల్చు, ముక్తినిఁ బొందలేఁడు;1540
ఆత్మ వాసన నొంది-నటువంటి దేహి
యాత్మయం దైక్యమౌ' - నని వసిష్ఠుండు
చెప్పిన, నూహించి - శ్రీరామచంద్రుఁ
డప్పుడిట్లనియె 'దే-హమున, కందున్న
జీవునకును వేరు - సిద్ధమై యుండు,
నావిధంబుగ నుండి - నప్పటికైన
గాయంబు సుఖము, దుః- ఖంబు జీవునకు
నా యా యెడం గల్గిన-ట్లుండకున్నె?
హిత మొప్పఁజెప్పు ము-నీంద్ర!' యటంచు
నతిభక్తితో రాముఁ - డడుగ, వసిష్ఠ1550
మౌని యిట్లనియె 'నో-మనుజేంద్ర! దీని
కేనొక యితిహాస - మెఱిఁగింతు వినుము!
కృత్రిమేంద్రోపాఖ్యానము.
అరయ నింద్రద్యుమ్నుఁ - డను వానిభార్య
మెఱయుచుఁదగు పైఁడి - మేడపై నుండి,
యొకవీథి నొకచోట - నాక విటకాని
సుకుమారదేహునిఁ - జూచి మోహించి,
కలయఁ గోరుచు నుండఁ-గా, నానృపాలు
కొలువులో నితిహాస - కుఁడు చేరి మదినిఁ
