నేను వంచిన తలెత్తి నిసాపతిని చూడలేకపోయాను.' నిశాపతీ, నీ స్నేహము నాకు పూర్ణిమనాటి వెన్నేలలాంటిది. నీ గానము నా జీవితానికే ఆధారమయింది. ఇదివరదాకా నా విషయంలో ఎప్పుడూ నిశ్చయం రాలేదు. స్త్రీ తన యిష్టం వచ్చినట్లు సంచరించవచ్చో, వివాహమే అవసరమో నేను తెలుసుకోలేదు. అవసరమైతే ఆ కోరుకోవలసిన పురుషుడేవరో నేను నిశ్చయించుకోలేదు. మనస్సు ప్రేమించే మనిషి ఒకరు, దేహం ప్రేమించే మనిషి యింకొకరు ఉంటారేమో; అదిన్నీ తెలియదు. కాని....నేను....నాకు....నీవంటే....విపరీతమైన....సో.....ద...ర....భావం మాత్రముండేదని....'
నిశాపతి క్రుంగి నిట్టూర్పు పుచ్చి సోఫా హస్తం మీద నున్న తన హస్తంపైన తలవాల్చి, ధ్వని లేని గుండె బద్దలయ్యే యేడ్పులో ద్రవించి పోయినాడు. భయంతో అతని వద్దకే వెళ్ళలేకపోయాను.
ఇంతలో ' అమ్మాయీ ! ఆరున్నరయినా క్రిందికే రాలేదని బోయీలు చెప్పటమువల్ల యెలాగున్నావో చూదామనివచ్చాను' అని మెట్లకు వెళ్ళే గుమ్మంలోనుండి అనిన త్యాగతి మాటలు వినబడినవి. ' ఇదిగో వస్తున్నాను. నిశాపతి వస్తే యేదో మాట్లాడుతున్నాను' అని నేను స్నానాల గదిలోనికి పరుగెత్తాను. నేను స్నానంచేసి బట్టలుకట్టి వచ్చేవరకు నిశాపతి యిదివరకు కూర్చున్నచోటనే కూర్చుని ఉన్నాడు.
' నా స్నానాలగాదిలోకి వెళ్ళి ముఖం కడుక్కొని రావయ్యా నిసాపతీ!నేను క్రింద ఉంటాను. నీకూ నాకూ యింతవరకున్న స్నేహము యింకను నిత్యమై, నిర్మలమై ఉండాలి! నిన్ను నా సహూదరునికన్నా యెక్కువగా నాకు....సన్నిహితునిగా చూస్తున్నాను' అంటూ మెట్లు దిగి వెళ్ళిపోయాను.
నిశాపతి అక్కడే మ్రాన్పడి నిలుచుండిపోయాడు.
14
నిశాపతి ప్రణయరాగాలాపంలోంచి త్యాగతి మాటలు నాకు పూర్తిగా మెలుకువ తెప్పించినవి. రేడియం చూపులు కలిగిన త్యాగతి చూపులకు కూడా నిశాపతికీ నాకూ జరిగిన సంగటన గ్రహించడానికి వీలులేని పద్దతిగా నేను మేడ దిగాను. త్యాగతి యేమీ తెలియనివాడిలాగే కనబడ్డాడు. అయినా నాలుగు రోజులు పోయిన తరువాత మేమిద్దరమే యింట్లో భోజనం చేసే ఓ మద్యాహ్నం వేళ, ' హేమాదేవి, నిశాపతిని నీవేమన్నావు?' అని అడిగినాడు.
' ఏమయ్యా, అలా అడుగుతున్నావు?'
' నిశాపతి మొన్న నాతో అంతా చెప్పినాడు.'
' ఏమి చెప్పాడు?'
' ఈ మహాయుద్ధంలో విజయ దివ్యమూర్తియై నిశాపతి మనకు కనబడతాడు. లేదా ఇంకనూ అదోగతికిబోయే పరమరాక్షసుడై మన కంటికి కనబడకుండా పోతాడు.'
పుట:Thupanu, by Adavi Bapi Raju.pdf/25
ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు
