120
తెలుంగుమెఱుంగులు
సోం హం సుతం శ్లాష్యుగుణాన్వితాయాం తిమ్మాంబికాయా మిహ తిమ్మభూపమ్
ఉత్శాద్య నామాస్య సహార్ధజాతై స్సమార్పయం వేంకటశై లభళ్. "
"ఏవం చ చేతస్య నవాప్య తృప్తిం వాతాపి పూజాం కలయే కథం వా,
శ్రీవేంకటాధీశిశు రిత్యుదారం చిత్తే విచారం కలయ న్న వాత్సమ్."
“ఉత్సాహం మము వీక్ష్య మద్గురు రథ శ్రీ వ్యాసతీర్థో ముని?
పర్యాలోచ్య పురాణశాస్త్రవివిధామ్నా యేతిహాసాది కాస్,
లబ్బా స్తత్ర కథా హరేః పశుపతే స్వామ్యం నీరూప్యా (రస్యా?) ధికం
విష్ణుం కీర్తయ సర్వధే త్యుపదిశన్ మహ్యం ముదా దత్తవాన్. "
ఆహిపెట్టు
“ఆహివెట్టితి జొన్న గడ్డాగ్రహారమృత్తి యేనూఱు దూకల వృత్తముసకు " (క్రీడాభిరామము, పొ, 80
ఆక్షేపము :
“ఇందు 'ఆహిపెట్టు = తాకట్టు పెట్టు' అని శ్రీ శాస్త్రిగారు (పీఠిక పొ. 123) అర్థము వ్రాసినారు. 80 పొరటలో మూలమునగూఁడనిట్లే యన్నది. కాని 'ఆహిపెట్టు' అను పదమే యెక్కడను గాన్పింపదు. కావున నిట 'ఆధిపెట్టు' అని యుండవలయును. ఆధిశబ్దమునకుఁ దాకట్టు అను నర్ధము గలదు.
ఈ క్రింది ప్రయోగములోఁగూడ 'ఆధిచెట్టు' పదము గలదు.
“గ్రహణసంక్రమణాదుల రాచనగరం - గాసువీసంబు వెడలమీ గ్రాసమునకు
నాధివెట్టిరి క్షేత్రంబులందుఁగొన్ని - లేస్సయుండునె గృహభర్తలేని బ్రదుకు."
(మనుచరిత్ర. 3-341
దీనికి నేఁ జెప్పు సమాధానమిది :
నిఘంటువులలో ఏకమాత్ర ప్రయోగముతో ఎన్నో పదములు పరిగృహీతము లయినవి.
