ఆరణ్యకాండము
13
బొందుదు నిట్లూర్ధ్వ - పుణ్యలోకములు
పాలింపుఁడ”నుమాటఁ - బరమ కారుణ్య
శాలి యా జానకీ - జాని యాలించి
వెఱఁగును దాల్మి వి - వేకంబుఁగరుణ
దొరయంగ సౌమిత్రి - తోడ నిట్లనియె.
“వింటిమి లక్ష్మణ - వీని చందంబు
మంటిలోఁబూడ్చక - మరణంబు లేదు280
వీనికి నోదము - విధమునం బెద్ద
యేనుఁగ పొడవుతో - నిపుడొక్కగుంటఁ
ద్రవ్వు మీ"వని చెంతఁ - ద్రవ్వించి వాని
నవ్వేళఁగుత్తుక - యంఘ్రిచేఁద్రొక్కి
యిరువురు పాఁతర - కీడ్చి పొర్లించి
శిరము క్రిందుగ రొద - సేయుచుఁ ద్రెళ్ల
బడఁద్రోచి దానవు - పై రాళ్లు గుండ్లుఁ
బడవైచి మ్రాకులా - పై నిండవైచి
గడ్డలు దుమ్మునుఁ - గప్పిధారుణికి
నొడ్డుగాపైదిన్నె - యునిచి యవ్వెనుక290
జానకి నోరార్చి - శరచాప హస్తు
లై నిబిడంబైన - యడవిలోఁ జొచ్చి
నభమున సూర్యచం -ద్రములనుఁ బోలి
శుభమూర్తులై వచ్చు - చో రామ విభుఁడు
-: శ్రీరాముఁడు శరభంగ మౌని యాశ్రమమును జేరుట :-
సీత నప్పుడు తన - చెంతకుఁదివిచి
ప్రీతితోఁ దమ్మునిఁ - బేర్కొని పలికె
