510
శ్రీరామాయణము
-: సంపాతి సీత వృత్తాంతమును జాంబవంతునికిఁ జెప్పుట :-
అయ్య! ప్రమత్తుఁడ - నై యేను గ్రొవ్వి
నెయ్యంబు మఱచి యుం - డినవాఁడ గాను
ఏను నింతియును మ - హేంద్రాద్రి గడచి
యీ నెలవుల మెత్త - నైనమాంసంబు5640
వెదకి కానక వార్ధి - వేలకుఁ జేరి
సుదతియు నేను వీ - చులవెంట దిరిగి
యొకయెడఁ గాలూది -యుండియు మీన
మొకటియు దొరకక - యున్నట్టివేళ
దపనప్రభాగాత్రిఁ - దరుణి నొక్కతెను
నిపుణత నల్లని - నెమ్మేనువాఁడు
గొనిపోవ నార్తిచేఁ - గుంది 'హా! రామ!'
యనియు 'హా - లక్ష్మణా' - యనియుఁ గూయిడుచుఁ
బోవుచో వాఁడు నా - పొంతకుఁ జేరి
యోవిహగేంద్ర! మా - యూరికిఁ ద్రోవ 5650
యెయ్యది" యనివేడ - నే నిట్టు లనుచు
జెయ్యి చూపుటయు ద -క్షిణముగాఁ జనియె
కలన నోడినవాఁడు - కామినీమణుల
దొలగించువాఁడును - ద్రోహంబు చేసి
చనువాఁడు దొంగిలి - చనువాఁడు చంపి
చనువాఁడు త్రోవనే - చనుచుండి రేని
యెఱుఁగక భ్రమనొంది - యిట్టట్టు మఱల
దిరుగుచుందురుగాన - తెరవు నన్నడిగి
నప్పుడు దివినున్న - యమరులు వచ్చి
తప్పె నేటికి పురా - తనసుకృతమున5660
