240
శ్రీరామాయణము
నరిగించు కొనఁగ సౌ - ఖ్యమున నున్నాఁడు!
మాయామృగమురీతి - మఱియొక్క దైత్యుఁ
డీయెడ గృధ్రమై - యిటులున్న యవుడె
తలఁదైవ్విపడ నిశా - తశరంబు చేత
చులకగా నేసెదఁ - జూడు" మీవనిన5720
నోటిలో నిండిన - నురుగు నెత్తురులు
మాటాడ సత్తువ - మాని గ్రక్కుచును
మెల్లనే యొకనేర్పు - మీఁ గన్నుఁ దెఱచి
చల్లగాఁ గని రామ - చంద్రుతోఁ బలికె.
“అన్న! నీ కెపుడు దీ - ర్ఘాయువౌఁగాక!
నిన్నుఁ జూచిన దాఁక - నిలిచె బ్రాణములు!
శ్రీకరం బైన సం - జీవినీలతికఁ
జేకూడ వెదకుచుఁ - జేరినయట్లు
యేయింతిఁ గోల్పోయి - యిటకుఁ జేరితిరి
యాయమ్మ నొకరావ - ణాసురుఁ డనెడి5730
దనుజుఁ డెత్తుకపోయె - దక్షిణదిశకు
తన ప్రాణములతోడఁ - దగఁ బెనవైచి
వానిచే జచ్చి యి - వ్వసుమతిఁ బడిన
వానిఁ జంపఁగ మీరు - వచ్చు టచ్చెరువు!
చచ్చినవానినే - జంపెద ననఁగ
వచ్చునె! యోరఘు - వర! జటాయువను!"
అని సీతతోఁ గూర్చి - యాడినమాట
విని శోకమోహముల్ - ద్విగుణితం బైన
చేతులనున్నట్టి - సింగాణి విండ్లు
భూతలంబున వైచి - పొక్కుచు గదిసి 5740
