154
శ్రీరామాయణము
మిణుగురుల్ రాల్చు ను - న్మీలితాక్షులును
మెఱుఁగుఁ గోఱలు గల్గి - మేదినిమీఁద
హరిహయుచేతి వ - జ్రాయుధాహతిని
బడిన కొండయు బోలి - పడియున్నవాని
జడుని మారీచరా - క్షసుఁ దేరి చూచి
సౌమిత్రి మున్నె యె - చ్చరికగాఁ దెలుపు
నామాట నిజమని - యాత్మలోఁ దలఁచి
"హాసీత! హాలక్ష్మ - ణా! యనురవము
చేసి కూలెను వీడు - సీత యామాట
విని యేమి యయ్యెనొ - విన్న సౌమిత్రి3640
తనమది నేమని - తలఁచునో యకట!”
అని యెంచి మదిలో భ - యమ్ము దుఃఖమునుఁ
బెనఁగొనఁ జానకీ - ప్రియుఁ డొక్కమృగము
చంపి తదీయమాం - సం బరఁటాకు
చింపి లోఁ బొటిలంబు - చేసి కైకొనుచుఁ
దమ యాశ్రమము త్రోవఁ - దడయక వచ్చు
సమయంబునందు న - చ్చట మహీతనయ
విననైన తన ప్రాణ - విభుపోయి నెలుఁగు
చెనఁటిదానవునిచేఁ - జెవిసోఁకుటయును
విని గుండెలవియ న - వ్వెలఁది సౌమిత్రిఁ3650
గనుఁగొని మై నడఁ - కఁగ నిట్టులనియె
-:ఆర్తనాదము విన్నసీత లక్ష్మణుని శ్రీరాముని సహాయమునకై వెళ్లుమని
చెప్పుట:-
“సౌమిత్రి! యిప్పుడు స్వ - స్థానముల్ దప్పి
