92
శ్రీరామాయణము
రాఘవత్రిశిరుల - రణకేళి యస్త్ర
లాఘవంబును సుర - శ్లాఘనీయముగ
హరియునుఁ గరియుఁ గ- య్యము సేయుసరణిఁ
బురణింప ద్రిశిరుఁ డ - ప్పుడు కోపగించి
రాము నెన్నుదురు నా-రాచముల్ మూఁడ2160
చేమఱువక వ్రేయఁ - జిఱునవ్వు దొలఁక
నాకసంబున వేల్పు - లచ్చెరువంద
కాకుత్థ్సకులుఁడు రా - క్షసుని కిట్లనియె.
“మేలుమేలు! నిశాట! - మిక్కిలి బంట
వాలంబు నీవునే -యంగ నేర్పరివి
శరము లేసితివొ య -బ్జంబు లేసితివొ?
యెఱుఁగరాదిట్లని - యించుక నైన
నాచేతిశరముల - నాఁటిన నెనుకఁ
జూచెదవది సరి - చూచుకొమ్మ "నుచు
నెన్ని లోకంబుల - కేఁగినఁ ద్రుంతు2170
నన్నట్లు పదునాలుఁ - గమ్ములు దొడిగి
యురము నొవ్వఁగ నేసి - యురువడినాల్గు
శరములచే రథా - శ్వంబులఁగూల్చి
సారథి నెనిమిది - సాయకమ్ములను
నూరాత్మజుని వీడు - చొరఁద్రోలి యొక్క
తూపున టెక్కెంబుఁ -దునియలు చేసి
కోపించి మఱియుఁ బె - క్కు శిలీముఖములఁ
దనువు నాటించి య- స్త్రంబులు మూట
దునిమె దానవుశిరో -ధులు మూఁడు వరుస
పులిఁజూచి వనమృగం - బులు వారినట్లు 2180
