పుట:Shodashakumaara-charitramu.pdf/105

94

షోడశకుమారచరిత్రము

చ.⁠

అనవుడు దివ్యదృష్టి ననఘాత్మునిఁగా ననుఁ జూచి యత్తపో ధనుఁడు కుమార! నాపలుకు దప్పదు బాలశుకంబ వైన నీ కనవరతంబు సత్ఫలము లాదటఁ బెట్టుచుఁ బెంప దిక్కు గ ల్గు నఖిలవిద్యలందు నధికుండవు నౌదు ద్విమాసమాత్రలోన్.

⁠ 67

సీ.⁠

రాజకీరంబ వై యాజన్మవిధ మెఱుం         గకయున్న నాయనుగ్రహమువలన నెమ్మి మై నొకనాతి నినుఁ గొనిపోవంగ         ఘనరాజ్యమహిమలఁ దనరుచున్న మీరాజుకడ కేగి యారాజు గోరెడు         మగువయొప్పులును ప్రేమంబుఁ జెప్పి యాక్షణంబునన శుకాకృతిఁ బెడఁ బాసి         యారూపు ధరియించి యధిపుతోడ నర్థి నీ చెలులఁ గని యత్యంతమహిమ బరఁగు దని సుప్రసన్నతఁ బలికె నాతఁ డంతనుండి యి ట్లైతి లో నతని నెఱుఁగ నధిప మిముఁ గాంచి ధన్యుఁడ నైతి ననిన.

⁠ 68

వ.⁠

ఇచ్చ నచ్చెరు వందుచు నత్తఱి నత్తెఱంగునకుం జింతాక్రాంత యై యున్న కళావతిం గనుంగొని నీవు నెమ్మనంబున నుమ్మలికంబు నొందకుము సర్వజ్ఞత్వంబున నీచిలుక యగునట్టిచిలుకం గలిగించి నీ కిచ్చెద మని యూఱడించి చిత్రకరు నవలోకించిన నమ్మహాచతురుఁడు.

⁠ 69

క.⁠

వెలసిన సర్వజ్ఞతచేఁ జెలువశుకముఁ బోలునట్టిచిలుకవు గమ్మం

⁠