| తే. | వినుము తనుమధ్య మాటలు వేయు నేల, వెలయునీరూపలావణ్యవిభ్రమములు | 140 |
| క. | అరవిందనయన విను మ, మ్మరుఁ డిఁక హింసింపకుండ మనుపుము కరుణం | 141 |
| సీ. | కులుకుచు జిలిబిలిపలుకులఁ గపురంపుఁ, బలుకులు తులకింపఁ బలుకఁగదవె | |
| తే. | యెద ననుం గదియించి యియ్యదనమదన, కదనలీలల నలరింపఁ గదవె కుంద | 142 |
| చ. | సమదగజేంద్రకుంభవిలసత్కుచకుంభయుగంబు ఱొమ్మునం | 143 |
| క. | అని దీనత దోఁపఁగఁ బ, ల్కిన విని తల వంచి యామృగీదృశ యపుడే | 144 |
| క. | నరపాలక యీబాలిక, మరుపాలఁ గడుం గలంగి మరి నీపై ని | 145 |
| ఆ. | అనిన సంతసిల్లి యవనిపుఁ డటు లేచి, యింతులార యిన్నగాంతికమున | 146 |
| క. | అనవుడు వా రజ్జననా, థునివెంబడి నంబుజాక్షిఁ దోడ్కొని సరగన్ | 147 |
| సీ. | సకినెలపట్టెమంచము దోమతెర జర, తారుబాలీసు క్రొందరటుపఱపు | |
| తే. | తమ్మపడిగము మంచిగందంపుఁగోర, తబుకు చిన్నారియడప మత్తరువుకుప్పె | 148 |
| తే. | అందఱు ప్రవేశ మొంది రానందలీల, నపుడు నృపుఁడు నితాంతప్రహర్షభా | |
