పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/339

గాన గంజాస్య రాఘవునాస విడిచి - నానారులకు నెల్ల నాథవై యుండు
నాయింట దాసీజనము లైదువేలు - పాయక మణిమయాభరణము ల్దాల్చి
యచ్చరు లున్నవా రతివ! నీసేవ - కిచ్చెద నీమన సిమ్ము నా కిపుడు.
విరిదోఁటలోఁ గల్పవృక్షంబు లైదు - తరుణి! నీముడిపువ్వుదండల కిత్తు
నమరభూధరరోహణాచలమణులు - రమణి! నీకిత్తు నన్ రతులఁ దేలింపు
నామీఁచఁ గామధేన్వాదిధేనువుల - భామిని! నీయింటిపాడి కే నిత్తుఁ1660
గొమ్మ ముప్పదిరెండుకోట్లచేరువలు - నెమ్మి నం దొక్కొక్కనికి వేయివే
(?)దానవబలపద్మ మాప్తంబు నాకు - దీన బోఁ గెలిచితి దేవతాధిపుల
నాబలం బెల్ల నీయడుగులు గొలిచి - యోబాల! యిటమీఁద నుప్పొంగఁ గూర్తు”
ననుచు విద్యుజ్జిహ్వుఁ డనువానిఁ బిలిచి - వనజాక్షి ముందఱ వైవఁ బంచుటయు
“దనుమధ్య! యిదె రాముతలయును విల్లు" - నని యటు వైచి వాఁ డరిగె నవ్వుచును
దలకొని రామభూధవుఁ డిప్పు డసుర - తల లెల్ల ద్రుంచు నుద్ధతి రణస్థలిని
దలఁకకు నీపతితలయు నింపారు - నిల ధర్మగుణముతో నిఁక ననుమాడ్కిఁ
దరలాక్షి యాతల తప్పక చూచి - కర మొప్పురాని కన్నులు మోము
దలకట్టుమౌళి రత్నప్రభావళియుఁ - బలువరుసయుఁ గర్జభాతియు మోవి
తలపోసి రామునితలయ కాఁ దలఁచి - బలుమూర్ఛ బాల్పడి వడియె నాధరణి1670
యిది బొంకు నీపతి కేమియుఁ గాదు - సుదతి నీ కీమాయ చూడఁగా దినుచుఁ
దనయురిస్స్థలికి నత్తన్వంగిఁ దివిచి - కొనియెనో కాక యీకుంభిని యనఁగఁ
బడి యంతఁ దనలోనఁ బడఁతుక దెలిసి - యడరెడుశోకాగ్ని నలయుచుఁ బలికెఁ,
“గటకటా కైకేయి కలహంబుఁ బన్ని - యిటు క్రుంగఁజేసితె యిక్ష్వాకుకులము!
నీరాఘవేశ్వరుం డె గ్గేమి సేసె! - నూరక యడవుల నుండంగఁ బనుప
వనధి బంధించితి వచ్చి నీ వింకఁ - గొనిపోయె దనియెడి కోర్కి దీపింపఁ
బెద్ద నమ్మితిఁగదా పృథ్వీశ! నిన్ను - నిద్దెస నాదైవ మిటు సేయు టెఱుఁగఁ?
నాకును నీకుఁ బ్రాణం బొక్క టగుట - గాకుత్స్థ! యిటు బొంకుగాఁ జేయఁదగునె?
పతికంటె ముందఱఁ బ్రాణముల్ విడుట - కతివ గా నైతినే? నర్కకులేశ!
యెఱుఁగుదు గా కేమి యడరి నీకడకు - నరనాథ! పుత్తెంతు నాదుప్రాణముల1680
వసుధ నాతల్లి నావరుఁడవు నీవు - వసుధకౌఁగిటఁ జేర్ప వావియే నీకు?
జనకుచే న న్నగ్నిసాక్షిఁ జేపట్టి - కొనివచ్చి యిటు సేయఁ గూడునే నీకు?
నెట్టొకో రామ నీ విట నూరకున్నఁ - గట్టడిప్రాణముల్ గ్రాఁగవయ్యెడిని;
గ్రాఁగని యప్పుడే కారణం బీవు - గ్రాఁగుట నిక్కంబు గాకుండు" ననుచు
నీవిధంబున సీత యేడ్చుచు నుండ - దౌవారికులు వచ్చి దనుజేశుఁ గాంచి
"దేవ! కార్యంబు లెంతేని బుట్టుటయు - నీవరమంత్రులు ని న్సభాస్థలికి