170
నవనాథచరిత్ర
శబము నీమీఁద కొం ◆ చక పట్టివైవ
నే నంతనీచుండ ◆ నే తలపోయ
భూసుత దివ్యత ◆ పోధన ప్రవర
తెరువునఁ బడియున్న ◆ దీని వీక్షించి
నరులు వెఱతురు ప ◆ న్నగభీతి ననుచు
వింటికొప్పునఁబాఱ ◆ విసరితిఁగాని
కంటకంబున వేయఁ ◆ గఱకంఠుసాక్షి
ధరణీశ్వరుండనై ◆ తనరుటమాని
యురగంబనై పడి ◆ యుండ నెట్లోర్తు
ముదముమీఱఁగ సౌధ ◆ ముల నుంటఁదక్కి
యొదిగి యేపుట్టల ◆ నుండుదు నింక
సరసాన్నములఁ దృప్తి ◆ సలుపుట యుడిగి
పురువులఁ దిన నెందుఁ ◆ బోదు నేనింకఁ
బొసగఁ గర్పూర తాం ◆ బూలంబు విడిచి
విసము ఫుక్కిళ్ల నే ◆ వెరవునఁ దాల్తు
ననుఁజేరి ప్రేరేఁచి ◆ నరులు దవ్వులను
గని వెంటఁబడి చంపఁ ◆ గడఁగుదు రనుచుఁ
బలుమాఱు వగచునా ◆ పైఁ గృపామృతము
గులికెడిచూపు ని ◆ గుడిచి యాతపసి
తనమనోవీధి నెం ◆ తయుఁ దలపోసి
కనికల్ల నామీఁదనుఁ ◆ గలుగమిఁ దలఁచి
ననుఁజేరవచ్చి స ◆ న్మతిని నిట్లనియె
ననఘాత్మ నీ నేర ◆ మరయ కే నిట్లు
పాపంబుచేసి నీ ◆ పై నాగ్రహించి
శాపమిచ్చితి నేమి ◆ జాడ నీయఘము
పాయుదుఁ గాశిలో ◆ పలఁ దన్వువిడచి
పోయెడువారును ◆ బొల్చు శ్రీనగము
చేరి తదున్నత ◆ శృంగంబు చూచు
వారును గేదార ◆ వారిఁబుణ్యంబు
వలనొప్పఁ జేసిన ◆ వారును బాప
ములు తొలంగుదురని ◆ బుధులు చెప్పుదురు
గాని నే నటుచేయఁ ◆ గడఁగుట జాగు
మాన దీదురితంబు ◆ మరియొండు వెంట
