146
నవనాథచరిత్ర
భావంబులోపలఁ ◆ బ్రమదంబునొంది
యాతఁ డిట్లనె వసు ◆ ధాధిప మిగులఁ
[1]జాతిగ నొకమంద ◆ సంబును జేసి
యాలోన మణికన ◆ కాంబరాభరణ
జాలంబు లొంద న ◆ చ్చపలాక్షి, నునిచి
తలుపులు పదిలించి ◆ తగుతెప్పమీఁదఁ
బొలుపొంద నునిచి యు ◆ ప్పొంగు పెన్నీట
వెసఁబాఱ విడచిన ◆ వేవేగ శుభము
లెసఁగు మీకెల్లను ◆ నెలనాగభాగ్య
మిటువంటి దన నేటి ◆ కీశ్వరుకరుణ
నటమీఁద నైనయ ◆ ట్లయ్యెడిఁగాని
యనుచు లే లెమ్మని ◆ యవనీశుఁ దఱిమి
యనువొంద ననిచియు ◆ నట్లు చేయంగఁ
బనుప వల్దనువారిఁ ◆ బదరి తిట్టుచును
దనలోన బెదరుచుఁ ◆ దడవు సేసినను
జెడుదురు నేఁ జాటి ◆ చెప్పితిఁ గన్య
వెడలింపుఁ డని లోను ◆ వెలియుఁ జూచుచును
సిడిముడిఁబొందుచు ◆ శిఖ మిట్టిమిట్టి
పడఁగఁ బల్కులుదొట్రు ◆ వడ నూలమాల
గుడుచుచుఁ దన కిటఁ ◆ గొలిచి వేళయ్యె
నెడచేయ కందల ◆ మెక్కించి పాపఁ
గొనిరండ యనఁ దల్లి ◆ కొఱుఁగుచు మఱియుఁ
గనుఁగవ బాష్పాంబు ◆ కణములు దొరుఁగఁ
బాసి రాఁజాలని ◆ బాలిక బాయఁ
దీసి కోపించియు ◆ దేవులం గినిసి
యేమి యీ వెడయేడ్పు ◆ లేడ్చెద రనుచు
నామాట వినక భూ ◆ నాథుండు మున్ను
తురగరత్నముల న ◆ త్యుగ్రానలంబు
కెరచేసె నీచేటు ◆ నెఱుఁగఁడో లేఁడొ
మరులు కూఁతురు తోడ ◆ మరలింతుఁ[2]దొడుగ
నఱదిన్న బంగార ◆ మది యెల్ల నేల
యని విడ నాడి మీ ◆ కటు చనుదేరఁ
