ద్వితీయాశ్వాసము
107
తప్పు సహించి చి ◆ త్తంబునఁ గరుణ
చిప్పిల నన్ గటా ◆ క్షించి రక్షింపు
...... ...... ...... ...... ...... ...... ....... ......
మని వేఁడుకొనుమాట ◆ మఱి బిట్టు చెవులఁ
గనలుశూలము నాటి ◆ కసిగినట్లయిన
నుల్లంబు గలఁగి బి ◆ ట్టులికి బాష్పములు
పెల్లుగాఁ దొరఁగంగఁ ◆ బేర్చుదుఃఖమున
నలఁగుచు మత్స్యేంద్రుఁ ◆ డనియెఁ జౌరంగిఁ
దలపోయ నాయజ్ఞఁ ◆ దలమీఱి నీవు
ఒక గొల్లవానిగా ◆ నూహించి తట్టి
సుకృతాత్ము ననిశంబు ◆ శుద్ధచారిత్రు
గురుభక్తి నిరతు స ◆ ద్గుణ విభూషణునిఁ
బరహితవ్రతలోలుఁ ◆ బరమకల్యాణు
వంచించి రాఁ గాళ్లు ◆ వచ్చెనే నీకు
నించుక మనమున ◆ నీతియులేదు
నాత .... .... నైన ◆ నమ్మించి చెఱుచు
పాతకంబున కొడఁ ◆ బడదె నీమనసు
తిట్టురట్టుల కోర్చి ◆ తెఱవమాటలకు
నట్టక నడు రేయి ◆ నందనుం డనెడి
యక్కఱలేక నీ ◆ యంఘ్రిహస్తములు
చక్కు చేయించిన ◆ జనపతిపట్టి
వగునీకుఁ గనికర ◆ మదియేల కలుగు
జగతిపై నింబబీ ◆ జము నించియుండ
మొలచునే వింతగా ◆ ముదము దీపింప
సలలితమధుర ర ◆ సాలభూరుహము
కప్పురంబునఁ బాదు ◆ గావించి పసిఁడి
కొప్పెరఁ బన్నీరు ◆ కొనితెచ్చి పోసి
తనరఁ బెంచినఁ దొల్లి ◆ తనకంపు మాని
వనరుహంబులతావి ◆ వలచునే యుల్లి
క్షత్త్రియుల్ దమపని ◆ సమకూరుదనుక
మిత్రులఁ బోలి న ◆ మ్మిక పుట్ట నుండి
యచ్చి వచ్చినవేళ ◆ నభియాతులట్లు
చెచ్చెర నొకకీడు ◆ చేసి పోవుదురు
