ద్వితీయాశ్వాసము
99
సుంకరియను భీతి ◆ స్రుక్కి నేర్పునను
బొంకి తప్పించుక ◆ పోద మటంచు
నవి జొన్న లనుటయు ◆ నట్లుగా నాత్మఁ
దవిలి తలంపఁ జి ◆ త్రముగ నా పెఱిక
లందలి మిరియంబు ◆ లవి జొన్నలైనఁ
బొందుగాఁ జని యొక్క ◆ పురమును జొచ్చి
వచ్చి యా మూటలు ◆ వడి విడ్చి చూచి
యచ్చెరువడి బొంకు ◆ నాత్మ నూహించి
యూఱక పుణ్యుని ◆ నొగి సుంక రనుచు
మొఱగి పల్కిన మాకు ◆ మోసంబుకతన
నీచేటు పుట్టెను ◆ నింక నీ వెఱిక
లాచక్కటికి గొంచు ◆ నరిగి యాఘనుని
దగఁ గాంచియాతప్పు ◆ దయ మీఱఁ గావ
దిగదిగ నొగిని బ్రా ◆ ర్థించెద ననుచుఁ
బెఱిక లెత్తించి యా ◆ బేహారి చనిన
మఱియుఁ జౌరంగియు ◆ మఱి యివి యేటి
వనిన వాఁడును మిరి ◆ యమ్ముల పెఱిక
లని నిజమాడిన ◆ నాసిద్ధముఖ్యుఁ
డప్పుడు తనమది ◆ నట్లుగాఁ దలఁపఁ
జెప్ప నచ్చెరువుగాఁ ◆ జెచ్చెరఁ జొన్న
లన్నియు మిరియంబు ◆ లైతొల్లియట్ల
యున్న వర్తకులును ◆ నొగిఁ దమలోనఁ
బెఱికలమూటలు ◆ పెడవైచి చూచి
వెఱ గంది వచ్చి యా ◆ విమలాత్మునకును
ముదమునఁ జాఁగిలి ◆ మ్రొక్కి నీవాక్య
మది దేవతావాక్య ◆ మనుచు నత్తెఱఁగు
వివరంబుగాఁ జెప్పి ◆ వీడ్కొని చనిన
సవరనై వాక్సిద్ధి ◆ చౌరంగి తనకుఁ
గల్గుట యెఱిఁగి త ◆ క్కటిసిద్ధు లెల్లఁ
గలిగె నటంచుఁ దా ◆ క్షత్రియుం డగుచుఁ
జేసినపంతముఁ ◆ జెఱచి గర్వమున
నా సమీపంబున ◆ నరుదుగా నిత్య
తీపుమించినపాలఁ ◆ దృప్తునిఁ జేసి
